Dag 15. Zaterdag 29-10 Lijiang

Vandaag vrij te besteden, een deel van de groep gaat naar de beroemde kloof (Tiger Leaping Gorge waar de Yangzi River doorheen stroomt) met de bus (2 uur rijden). Ik ga met 6 man met de lokale bus naar Baisha, een dorpje waar dokter Ho woont. Ontbijt om de hoek van het hotel bij Ali Baba en uitzicht op het immense standbeeld van Mao. De bus gaat pas als deze vol is, op het moment dat wij denken dat het vol is komen de plastic krukjes voor het gangpad te voorschijn, pas als deze bezet zijn gaan we, dit wachten duur iets van 30 minuten. Het bustochtje zelf iets van 15 minuten. Het is 2 km lopen vanaf de weg naar het dorpje, en dit is nog redelijk authentiek. Wel veel souvenirverkoop, maar het is rustig. Dr. Ho is een Chinese wetenschapper in medicijnen en werkt uitsluitend met kruiden uit de omgeving. Zijn resultaten schijnen goed te zijn, en hij heeft zelfs lezingen gehouden in Amerika. Hij is net 82 jaar geworden. Hij laat ons allerlei Nederlandse teksten zien uit tijdschriften, en we krijgen een kruidentheetje van hem. Is wel gezellig, maar hij hoort zichzelf graag praten.
We gaan teruglopen naar Lijiang. Nu wordt het dorpje Baisha pas echt leuk, want daar komt helemaal niemand. Bij het naar binnen kijken van een huis, zien we op de binnenplaats allerlei mensen eten. Wij vragen of we ook wat kunnen eten en drinken, en dat mag. Men vindt het heel spannend dat daar 6 westerlingen komen eten, een paar andere mensen moeten hun tafel even leegmaken, en daar mogen wij gaan zitten. In notime staan er 10 schalen op tafel, komen ze langs met sigaretten, bier en cola, en staan 20 man zich te verdringen om onze tafel. We slagen denk ik voor de stokjestest, want ze lachen allemaal en gaan langzaam weg. Dan komen ze langs met een kartonnen bekertje en een theepot. Ik wil een slok nemen, en zie dan dat het helder is. Het blijkt de lokaal gestookte drank te zijn, lekker scherp en heel veel alcohol. Heerlijk gegeten, maar niet duidelijk wat het allemaal geweest is.
De binnenplaats waar we zitten, is een plek waar de lokale bevolking komt lunchen, hier zitten 10tallen mensen in klederdracht. Het is een echt mooie foto opportunity.
Teruglopen naar Liijang doen we in ruim 2 uur, waarschijnlijk iets van 15 km, maar het tempo ligt hoog.
We komen gelijktijdig aan met de busgroep, even slapen en douchen.
Met een paar mensen naar hetzelfde restaurantje als gisteren gegaan, weer lekker gegeten. Ook pinda’s kun je eten met stokjes, wel handig als ze warm zijn.
Vanavond gaan we naar het theater voor een lokale voorstelling. Ik verwacht Naxi muziek, dat is van de minderheden die hier wonen. Bij binnenkomst loop je langs een wand met allerlei foto’s, normaal hangen hier foto’s van de artiesten die hier opgetreden zijn. Hier is wat luguber, dit theater is de laatste 5 jaar 1 keer per jaar afgebrand, en dit zijn foto’s van de brand en van de doden die er gevallen zijn. En dan moeten we nog naar binnen. De voorstelling vind in helemaal niets, en bovendien zit ik pal onder de airco.
Na afloop de kroeg in om warm te worden. Het was een gezellige avond.