Een beschrijving van mijn reis door Zuid India met Djoser van 30 september t/m 20 oktober 2006.
Foto's van Zuid India van deze reis en het reisverslag kan je ook vinden op Reisverslag Zuid India of via de link hiernaast.
Hieronder staan de van dag tot dag verslagen van mijn reis van Chennai naar Bangalore.
24-10-2006: 12 t/m 16 oktober geactualiseerd
26-10-2006: 17 t/m 20 oktober bijgewerkt en Indiase logica toegevoegd
05-11-2006: de namen van de hotels toegevoegd, en de namen van de tempels verbeterd
04-02-2007: link naar foto's toegevoegd
21 oktober 2006
29 september 2006
Oktober 2006 Zuid India
Het is weer eens tijd om te gaan reizen. Het wordt dit keer een reis naar Zuid India met Djoser. Het reisschema en een globaal kaartje staan hieronder.
Een weblog met een beschrijving van deze reis kan je hier vinden.
Reisschema:
30-09-'06 Amsterdam - Chennai
01-10-'06 Chennai - Mahabalipuram
02-10-'06 Mahabalipuram
03-10-'06 Mahabalipuram
04-10-'06 Mahabalipuram - Pondicherry
05-10-'06 Pondicherry - Darasuram - Thanjavur
06-10-'06 Thanjavur
07-10-'06 Thanjavur - Madurai
08-10-'06 Madurai
09-10-'06 Madurai - Periyar nationaal park
10-10-'06 Periyar NP
11-10-'06 Periyar NP - Kovalam
12-10-'06 Kovalam
13-10-'06 Kovalam, backwatertocht
14-10-'06 backwatertocht - Cochin
15-10-'06 Cochin - Coorg
16-10-'06 Coorg
17-10-'06 Coorg - Mysore
18-10-'06 Mysore
19-10-'06 Mysore - Bangalore
20-10-'06 Bangalore - Amsterdam
Het complete van dag-tot-dag programma kan je hier vinden op de site van Djoser.
Een weblog met een beschrijving van deze reis kan je hier vinden.
Reisschema:
30-09-'06 Amsterdam - Chennai
01-10-'06 Chennai - Mahabalipuram
02-10-'06 Mahabalipuram
03-10-'06 Mahabalipuram
04-10-'06 Mahabalipuram - Pondicherry
05-10-'06 Pondicherry - Darasuram - Thanjavur
06-10-'06 Thanjavur
07-10-'06 Thanjavur - Madurai
08-10-'06 Madurai
09-10-'06 Madurai - Periyar nationaal park
10-10-'06 Periyar NP
11-10-'06 Periyar NP - Kovalam
12-10-'06 Kovalam
13-10-'06 Kovalam, backwatertocht
14-10-'06 backwatertocht - Cochin
15-10-'06 Cochin - Coorg
16-10-'06 Coorg
17-10-'06 Coorg - Mysore
18-10-'06 Mysore
19-10-'06 Mysore - Bangalore
20-10-'06 Bangalore - Amsterdam
Het complete van dag-tot-dag programma kan je hier vinden op de site van Djoser.
01 juni 2006
Verslag van een reis door China
04 december 2005
Foto's
Update 15 januari 2006
Met deze link kom je op mijn homepage, waar ik een groot aantal foto's uit China van deze vakantiereis heb gepubliceerd.
Homepage van Richard
Deze weblog is helemaal bijgewerkt.
Met deze link kom je op mijn homepage, waar ik een groot aantal foto's uit China van deze vakantiereis heb gepubliceerd.
Homepage van Richard
Deze weblog is helemaal bijgewerkt.
Evaluatie
Is China nu veranderd in vergelijking met 11 jaar geleden? Ja, het lijkt of het land vrijer is geworden, ook Chinezen kunnen nu makkelijker reizen. Controles onderweg zijn er niet meer, toen werd je iedere X kilometer aangehouden.
China is zich duidelijk aan het klaarstomen voor de Olympische Spelen in 2008. Alles wordt gerestaureerd / vernieuwd. Nieuwe hotels gaan ten koste van de Hutongs.
Het eten is gelukkig niet veranderd, ik heb ook nu weer heerlijk gegeten.
Het is een heerlijke reis geweest, maar als men wat wil veranderen aan deze reis: laat Kunming / Stenen Woud vallen, een dagje extra Xi'an en een dag extra Hong Kong zou ook goed zijn.
Belangrijk bij een reis is ook de reisbegeleider: in dit geval was Koen een hele goede namens Koning Aap. En dat scheelt ook hoe je de vakantie beleefd.
Voor herhaling vatbaar? ik blijf altijd proberen om weer een nieuwe bestemming te vinden, dus de kans is klein dat ik deze zelfde reis nog eens ga doen. Maar een andere bestemming in China, bijvoorbeeld Tibet is altijd mogelijk.
Een digitale camera is wel makkelijk, maar je maakt wel veel meer foto's. Ik heb in totaal 974 foto's gemaakt. Een klein deel heb ik ter plekke al gedelete, maar 900 foto's hebben de eerste selectie toch overleefd. Inmiddels is 1/3 al afgevallen, maar dan blijven het nog steeds veel foto's. Maar er zitten wel een paar hele mooie tussen.
Vervangt de weblog de e-mail? Ik heb geen idee, maar het is wel leuk om zo iets bij te houden. Maar om het helemaal goed te doen kost achteraf veel tijd. Leuk is wel dat tijdens de reis je ook weblogs van anderen kunt lezen die bijvoorbeeld eenzelfde reis maken ( in dit geval met Djoser en de weblog van Regien: http://dzain.web-log.nl/ ) Ook achteraf leuk om te lezen, en naar de (mooie) foto's te kijken. Iedereen beleeft het toch weer op zijn eigen manier.
Wat het land wordt in 2006, nog geen idee. Lees tegen die tijd mijn weblog voor de belevenissen in 2006.
China is zich duidelijk aan het klaarstomen voor de Olympische Spelen in 2008. Alles wordt gerestaureerd / vernieuwd. Nieuwe hotels gaan ten koste van de Hutongs.
Het eten is gelukkig niet veranderd, ik heb ook nu weer heerlijk gegeten.
Het is een heerlijke reis geweest, maar als men wat wil veranderen aan deze reis: laat Kunming / Stenen Woud vallen, een dagje extra Xi'an en een dag extra Hong Kong zou ook goed zijn.
Belangrijk bij een reis is ook de reisbegeleider: in dit geval was Koen een hele goede namens Koning Aap. En dat scheelt ook hoe je de vakantie beleefd.
Voor herhaling vatbaar? ik blijf altijd proberen om weer een nieuwe bestemming te vinden, dus de kans is klein dat ik deze zelfde reis nog eens ga doen. Maar een andere bestemming in China, bijvoorbeeld Tibet is altijd mogelijk.
Een digitale camera is wel makkelijk, maar je maakt wel veel meer foto's. Ik heb in totaal 974 foto's gemaakt. Een klein deel heb ik ter plekke al gedelete, maar 900 foto's hebben de eerste selectie toch overleefd. Inmiddels is 1/3 al afgevallen, maar dan blijven het nog steeds veel foto's. Maar er zitten wel een paar hele mooie tussen.
Vervangt de weblog de e-mail? Ik heb geen idee, maar het is wel leuk om zo iets bij te houden. Maar om het helemaal goed te doen kost achteraf veel tijd. Leuk is wel dat tijdens de reis je ook weblogs van anderen kunt lezen die bijvoorbeeld eenzelfde reis maken ( in dit geval met Djoser en de weblog van Regien: http://dzain.web-log.nl/ ) Ook achteraf leuk om te lezen, en naar de (mooie) foto's te kijken. Iedereen beleeft het toch weer op zijn eigen manier.
Wat het land wordt in 2006, nog geen idee. Lees tegen die tijd mijn weblog voor de belevenissen in 2006.
05 november 2005
Dag 22. Zaterdag 05-11 Vertrek Hongkong - aankomst Amsterdam
De laatste dag!! Alles nu goed inpakken voor de reis terug naar Nederland. Ik lijk ruimte over te hebben in mijn rugzak. Met de bus naar het nieuwe vliegveld, dat geeft gelijk een goed beeld hoe groot Hong Kong en zijn havens zijn. Allemaal nieuwe, brede wegen en bruggen. Het vliegveld blijkt enorm groot te zijn, maar ondanks dat gaat het inchecken snel, en ook de veiligheidscontrole gaat ondanks de vele mensen snel. Er zijn veel winkels, maar heerst ook een rust – weinig of geen omroepberichten. Al mijn Chinese en Hong Kong geld hier teruggewisseld voor Euro’s. Ook hier de Starbucks weer met een bezoek vereert. Dan met de onbemande trein naar de juiste gate, dat is de enige manier vanwege de afstanden. Hier staat de grote KLM Boeing ons al op te wachten. Met een kleine vertraging gaan we om een uur of 1 in de middag terug naar Nederland. De logica van vluchtroutes ontgaat me volledig als we eerst richting Beijing vliegen en daarna pas richting Europa. Het blijft de hele vlucht van 12 uur tot aan de landing licht. Achteraf wel vervelend, want je gaat toch niet echt slapen. Nachtvluchten zijn gevoelsmatig beter. Eten is prima, en ook nu weer vlak voor de landing keuze uit warme noodles of een ijsje. Bagage is redelijk snel op de band, en dan met de trein naar Rotterdam. Om de een of andere reden komt de reguliere trein nooit opdagen en pak ik de internationale trein, en zit dan samen met Ilse (de Belgische reisgenote) tot Rotterdam in de trein. Thuis word ik al miauwend verwelkomd door mijn zwarte kat Blackie, zij is heel blij om me weer te zien, en loopt continu rondom mijn voeten.
Dag 21. Vrijdag 04-11 Hongkong
Vandaag in mijn eentje erop uit. Met de metro naar de haven, en eerst een ontbijt halen bij Starbucks. Naast heerlijke koffie hebben ze ook vers fruit en cake en fresh orange. Goed om aan te sterken. Daarna de winkels in, dit zij gebouwen met meerdere etages, en zijn enorm groot. Niet te vergelijken met winkelcentra in Nederland. Winkelen is hier alleen wel duur, het zijn Nederlandse prijzen. Ik probeer aan een oortelefoontje voor de Ipod Nano te komen, maar dat blijkt een volledig hopeloos project te zijn. Het lijkt wel of de Nano hier nog niet te koop is. Zo nu en dan kom ik iemand uit de groep tegen, en ik ben niet de enige die niet helemaal fit is.
In de middag ga ik het eens rustig aan doen – ik neem een boek mee en ga naar het Kowloon park. Een oase van rust vlakbij Nathan, en er is ook nog een kleine vogeltuin. Ik vind een heerlijk bankje bij de flamingo vijver.
Na een douche in het hotel, gaan we met de hele groep voor het laatste avondmaal. Het wordt een Maleisisch restaurant, met voor elk wat wils. Ook weer goed eten.
Onze reisbegeleider besluit om de tip te doneren aan zijn project voor een gehandicapt kindje in Kazachstan, waar 2 lokale vrouwen voor zorgen. Een heel mooi gebaar, maar ja het was ook een goede reisbegeleider. Daarna naar een Irish pub voor een laatste drankje.
Zeker achteraf vind ik wel dat de tijd in Hong Kong wel erg kort is geweest. Er is toch wel veel te zien, en misschien is het een idee om bij een volgende vakantie hier nog eens een extra tussenstop van meer dan een paar dagen te maken.
In de middag ga ik het eens rustig aan doen – ik neem een boek mee en ga naar het Kowloon park. Een oase van rust vlakbij Nathan, en er is ook nog een kleine vogeltuin. Ik vind een heerlijk bankje bij de flamingo vijver.
Na een douche in het hotel, gaan we met de hele groep voor het laatste avondmaal. Het wordt een Maleisisch restaurant, met voor elk wat wils. Ook weer goed eten.
Onze reisbegeleider besluit om de tip te doneren aan zijn project voor een gehandicapt kindje in Kazachstan, waar 2 lokale vrouwen voor zorgen. Een heel mooi gebaar, maar ja het was ook een goede reisbegeleider. Daarna naar een Irish pub voor een laatste drankje.
Zeker achteraf vind ik wel dat de tijd in Hong Kong wel erg kort is geweest. Er is toch wel veel te zien, en misschien is het een idee om bij een volgende vakantie hier nog eens een extra tussenstop van meer dan een paar dagen te maken.
Dag 20. Donderdag 03-11 Guangzhou - Hongkong
Vannacht goed geslapen en ik lijk me wat beter te voelen. Om 8 uur komen we met ruim een uur vertraging aan op het station in Guangzhou. Hier worden we opgewacht door de lokale travelagent, en lopen we naar de bus die ons naar de haven moet brengen. De bus staat alleen ergens ver buiten het station geparkeerd. Dan is het snel instappen, en is het hopen dat we de boot naar Hong Kong kunnen halen. Deze vertrekt om 9 uur. In het kader van perfecte timing stappen we om 1 minuut voor 9 aan boord van de boot. Na ons gaat gelijk de deur dicht en gaan we met een draagvleugelboot voor een reis van 3 uur naar Hong Kong. Aan boord kan je eten en drinken kopen. Bij aankomst in Hong Kong eerst een visum halen bij de douane, maar dat gaat heel snel. Hier blijkt gelijk al een groot verschil tussen China en Hong Kong. Alles is hier geregeld, veel airco. Met een hele luxe bus worden we naar het hotel gebracht, de YMCA in Kowloon. Website: http://www.intlhouse.ymca.org.hk/e_index.php
Het hotel ligt in het verlengde van Nathan Road Het is een kilometer of 2 lopen naar de haven. We lopen via Nathan naar de haven. Inmiddels toch wat trek gekregen, en de plaatselijke Mac wordt met een bezoek vereerd. Het eten bevalt wel. Dan met de boot over naar de andere kant. Voor mijn gevoel zijn dit boten die al oud waren toen de Engelsen nog in Hong Kong zaten. Aan de overkant – Hong Kong Island – lopen we tussen de wolkenkrabbers door naar het begin van de Peak tram. Met deze tram die je in 10 minuten van 0 naar 400 meter hoogte brengt kom je op Victoria Peak. De top hier is 552 meter, en je hebt een heel mooi uitzicht over Hong Kong. Hier staat ook de hoogste toren vlakbij, International Finance Centre, en is 415 meter hoog. Als je op Victoria Peak staat valt dat niet echt op, maar wel als je aan de andere kant vanaf Kowloon kijkt. Met de tram weer naar beneden, met de bus naar de metro, en dan naar het hotel. Metro stopt voor de deur.
Hier blijkt trouwens hoe ver men al is met elektronisch betalen: mensen met een abonnement kunnen hun tas boven een scanner houden, en dan gaat het poortje open. Hetzelfde gebeurt als ze de metro verlaten. Zwart rijden lijkt vrij moeilijk hier. Ook kan je met diezelfde kaart in de winkels betalen. Tas of portemonnee erboven houden, en je hebt betaald. Idem voor tolwegen, gebruikelijk in zowel China als Hong Kong. Wat doen we dan moeilijk in Nederland!? Ik ga vroeg naar bed, en ga niet naar de Night market.
Het hotel ligt in het verlengde van Nathan Road Het is een kilometer of 2 lopen naar de haven. We lopen via Nathan naar de haven. Inmiddels toch wat trek gekregen, en de plaatselijke Mac wordt met een bezoek vereerd. Het eten bevalt wel. Dan met de boot over naar de andere kant. Voor mijn gevoel zijn dit boten die al oud waren toen de Engelsen nog in Hong Kong zaten. Aan de overkant – Hong Kong Island – lopen we tussen de wolkenkrabbers door naar het begin van de Peak tram. Met deze tram die je in 10 minuten van 0 naar 400 meter hoogte brengt kom je op Victoria Peak. De top hier is 552 meter, en je hebt een heel mooi uitzicht over Hong Kong. Hier staat ook de hoogste toren vlakbij, International Finance Centre, en is 415 meter hoog. Als je op Victoria Peak staat valt dat niet echt op, maar wel als je aan de andere kant vanaf Kowloon kijkt. Met de tram weer naar beneden, met de bus naar de metro, en dan naar het hotel. Metro stopt voor de deur.
Hier blijkt trouwens hoe ver men al is met elektronisch betalen: mensen met een abonnement kunnen hun tas boven een scanner houden, en dan gaat het poortje open. Hetzelfde gebeurt als ze de metro verlaten. Zwart rijden lijkt vrij moeilijk hier. Ook kan je met diezelfde kaart in de winkels betalen. Tas of portemonnee erboven houden, en je hebt betaald. Idem voor tolwegen, gebruikelijk in zowel China als Hong Kong. Wat doen we dan moeilijk in Nederland!? Ik ga vroeg naar bed, en ga niet naar de Night market.
Dag 19. Woensdag 02-11 Yangshuo - Guangzhou
Vandaag mijn luchtdoop: voor het eerst een tocht maken met een ballon. Spannend: nog nooit gedaan, maar lijkt me wel eng vanwege mijn hoogtevrees. Het is vroeg opstaan, om 6 uur vertrek naar een plek waar we met de ballon kunnen opstijgen tegen zonsopgang. Er kunnen in totaal 9 mensen met de eerste vlucht, en het blijken dus 3 ballonnen te zijn met een wel heel klein mandje. De ballonnen zijn ze nog aan het klaarmaken, maar dat ziet er al spectaculair uit. De hela ballon in het donker wordt verlicht door de vlammen. Als het licht dreigt te gaan worden, mogen we de ballon in. Het is krap – met z’n 3en, een ballonvaarder, en 4 grote gasflessen. We gaan redelijk snel omhoog, en het is erg warm vlak onder de branders. Het is niet helemaal helder, en er is ook nog niet echt een zonnetje, maar dat geeft toch wel een hele mysterieus effect aan de karstbergen. De andere 2 ballonnen zien we regelmatig boven en onder ons. Op een gegeven gaan wij wel erg dicht naar een berg toe, maar de piloot zegt telkens ‘no problem’, op de op van de berg laat hij even de mand over de top gaan, we raken de top. Dat doen we later nog een tweede keer. We zien een andere ballon een dipje in de rivier maken. Doordat de piloot zo zelfverzekerd is, is het achteraf ook helemaal niet eng. Na ruim een uur vliegen gaan we landen, we landen aan de rand van een rijstveld, en met wat hulp wordt de volledige ballon met ons erin gewoon midden op straat geparkeerd. Heel snel komt al de vrachtwagen met propaancilinders, en mogen we uit de ballon, en mogen de volgende mensen de lucht in. Gaaf, een tocht om nooit te vergeten.
Terug naar het hotel, en daar bleek dat er geen water meer was. De lokale waterleidingmaatschappij had besloten dat er vandaag geen drinkwater zou zijn. Dus ook geen douche meer. In het dorp maar eens lekker ontbeten, en daarna weer eens inpakken voor een lange reis. In de ochtend door Yangshuo slenteren, wat shoppen, en regelmatig mensen van de groep tegenkomen.
Bij de lunch voel ik me niet lekker, eten smaakt niet, voel me gewoon beroerd. Het komt denk ik niet van het eten, want het toilet hoef ik niet te bezoeken. Ik doe het daarom maar verder rustig aan.
Aan het eind van de middag met de bus eerst van Yangshuo nar Guilin en daar naar het station voor de nachttrein naar Guangzhou. Ik heb aan Koen dit keer een bed beneden gevraagd, dan kan ik er snel uit als dat toch nog nodig mocht zijn. In de trein ga ik gelijk op het bed liggen, naar muziek luisteren, en achteraf blijkt dat ik vrijwel de hele treinreis heb geslapen.
Terug naar het hotel, en daar bleek dat er geen water meer was. De lokale waterleidingmaatschappij had besloten dat er vandaag geen drinkwater zou zijn. Dus ook geen douche meer. In het dorp maar eens lekker ontbeten, en daarna weer eens inpakken voor een lange reis. In de ochtend door Yangshuo slenteren, wat shoppen, en regelmatig mensen van de groep tegenkomen.
Bij de lunch voel ik me niet lekker, eten smaakt niet, voel me gewoon beroerd. Het komt denk ik niet van het eten, want het toilet hoef ik niet te bezoeken. Ik doe het daarom maar verder rustig aan.
Aan het eind van de middag met de bus eerst van Yangshuo nar Guilin en daar naar het station voor de nachttrein naar Guangzhou. Ik heb aan Koen dit keer een bed beneden gevraagd, dan kan ik er snel uit als dat toch nog nodig mocht zijn. In de trein ga ik gelijk op het bed liggen, naar muziek luisteren, en achteraf blijkt dat ik vrijwel de hele treinreis heb geslapen.
Dag 18. Dinsdag 01-11 Yangshuo
Na het ontbijt vertrekken we uit ons leuke guesthouse, en gaan we naar de ‘grote’ stad Yangshuo. In Yangshuo zitten we in een hotel net achter Foreigner Street. De kamers zijn nog niet klaar, maar zo erg is dat niet. We lopen met onze lokale gids naar de fietsverhuurder. Met een goede mountainbike gaan we door de rijstvelden en de karstbergen naar Moon Hill. Het is niet ver, ruim een uur fietsen, maar door wat tussenstops zijn we wat langer onderweg. Moon Hill (of Yuèliàng Shãn) is een karstberg met helemaal bovenaan een groot rond gat in de vorm van een maan. Je kunt naar de top lopen, volgens de LP zijn het slechts 1251 treden, maar het is de absoluut de moeite waard. De klim valt wel zwaar tegen, het is warm, en het is een flinke klim. Het uitzicht is mooi over de omgeving. Tijdens de klim heb je wel je persoonlijke wapperaarster bij je. Zij wappert je koelte toe als je even uitrust, en je kunt bij haar drinken kopen. Na lekker bijgekomen te zijn rustig naar beneden, en gaan we in het huis van onze gidse lunchen. Ook zij heeft weer een prima lunch gemaakt. Daarna is het weer rustig terug fietsen naar Yangshuo. De kamers zijn inmiddels klaar, het is de bagage daar dumpen, en dan eens even een terras opzoeken.
’s Avonds even snel wat eten voordat we met de bus naar een theatervoorstelling gaan. De voorstelling is aan de rand van de rivier, en we hebben fantastische plaatsen – helemaal vooraan. Het is een voorstelling waarbij wel meer 600 mensen aan deelnemen in bootjes, er is muziek, brandende fakkels, dans, en licht. De karstbergen in de omgeving maken via de verlichting deel uit van de show. Het verhaal gaat dat de regisseur van deze voorstelling ook de openingsceremonie van de Olympische Spelen gaat regisseren. Die mag je dan echt niet missen 8-8-2008 om 8 uur ’s avonds Beijing tijd. Wat een gave voorstelling. Ik blijf me alleen verbazen over de Chinezen, het is afgelopen, ze staan op en lopen gelijk weg. Geen eens applaus voor deze prachtige show.
17-04-2006 Update: Zhang Yimou gaat inderdaad de openings- en sluitingsceremonie regisseren van de Olympische Spelen. Hij heeft o.a. de film Raising the Red Lantern geregisseerd (zie hiervoor ook dag 7 in Pingyao)
Daarna gaan we nog wat feestvieren, want Sjaan is vandaag jarig. Het was heel gezellig, maar erg laat kan niet iedereen het maken want morgen is er weer een bijzondere dag.
’s Avonds even snel wat eten voordat we met de bus naar een theatervoorstelling gaan. De voorstelling is aan de rand van de rivier, en we hebben fantastische plaatsen – helemaal vooraan. Het is een voorstelling waarbij wel meer 600 mensen aan deelnemen in bootjes, er is muziek, brandende fakkels, dans, en licht. De karstbergen in de omgeving maken via de verlichting deel uit van de show. Het verhaal gaat dat de regisseur van deze voorstelling ook de openingsceremonie van de Olympische Spelen gaat regisseren. Die mag je dan echt niet missen 8-8-2008 om 8 uur ’s avonds Beijing tijd. Wat een gave voorstelling. Ik blijf me alleen verbazen over de Chinezen, het is afgelopen, ze staan op en lopen gelijk weg. Geen eens applaus voor deze prachtige show.
17-04-2006 Update: Zhang Yimou gaat inderdaad de openings- en sluitingsceremonie regisseren van de Olympische Spelen. Hij heeft o.a. de film Raising the Red Lantern geregisseerd (zie hiervoor ook dag 7 in Pingyao)
Daarna gaan we nog wat feestvieren, want Sjaan is vandaag jarig. Het was heel gezellig, maar erg laat kan niet iedereen het maken want morgen is er weer een bijzondere dag.
Dag 17. Maandag 31-10 Yangshuo
Een aangename verrassing vanochtend: het guesthouse ligt echt midden tussen de karstbergen. Het dorpje waar we zitten ligt aan de Li-rivier, middenin het indrukwekkende landschap van geërodeerde karstbergen. De bulten in het landschap dragen fantasierijke namen als Zwanenheuvel, Lotuspiek, en Drakenkopheuvel. Dit bijzondere landschap is al sinds mensenheugenis een inspiratiebron voor dichters en schilders. Het landschap is wereldberoemd, kijk maar naar de foto. 
Het is droog, het is warm, en de zon schijnt. Een prima ontbijt, en daarna met een paar mensen gaan wandelen. Onderweg wat onduidelijk fruit gekocht. Vorm van een grote peer, een hele dikke schil, en er blijft formaat grote mandarijn over. Structuur lijkt op een grapefruit, maar is vrij droog. Het is waarschijnlijk een pommelo.
We lopen tussen de huizen en de rijstvelden naar de rivier. In de rivier ligt een dammetje die we gebruiken om de rivier over te steken. Rondom de dam liggen een heleboel bamboe vlotten. Je kan hier raften met die vlotten. Het is wel een kabbelend riviertje; bij raften denk ik meer aan de Zambezi bij Vic Falls. Hier bestaan de enige hindernissen uit de dammetjes, waar je wel een halve meter naar beneden gaat. Wij lopen verder; de omgeving veranderd per minuut, is wel erg mooi al die bergen. Allerlei schaduwen in de verte, bizar mooi. Ook door de zon ontstaat er een wat mystieke sfeer. Het is een lekkere wandeling, onderweg van iemand die langs liep nog wat onduidelijk eten gekocht, iets zachts met een smaakje eraan.
Om een uur of 1 terug in het hotel, wat eten, en om 3 uur gaan we met de bus richting rivier via het dorp Yangshuo. Hier hebben we een grote boot voor ons alleen, en maken we heerlijk relaxte tocht over de rivier. Onderweg passeren we overzwemmende koeien, en natuurlijk zitten we tussen de bergen. De rivier is vrij ondiep en stroomt redelijk snel. Op de rivier maken we ook een mooie zonsondergang mee. Dat blijft schitterend.
Als we aan de kade terugkomen, gaan we eerst even eten, naast allerlei Chinese gerechten zijn er frietjes met mayonaise. Heerlijk na al die rijst.
Daarna gaan we weer op de boot, en er gaat ook een kleine boot met ons mee met een visser en 9 aalscholvers. We gaan vissen! Beter gezegd, de aalscholvers gaan voor ons vissen: om te voorkomen dat ze de vis inslikken zit er een touwtje om hun nek. Door de lampen die de visser gebruikt zie je pas hoe snel de aalscholvers zijn met vissen, en hoe diep ze kunnen gaan en hoe beweeglik ze zijn. De visser haalt ze continue aan het touwtje uit het water, en laat de visjes vallen in een grote mand. Het zijn allemaal visjes van een cm of 10. Vroeger was dit de bron van inkomsten voor de lokale bevolking, nu lijkt het meer in stand gehouden te worden voor de toeristen.
Terug in het hotel nog wat drinken. In de tuin blijkt dat ook Ikea inmiddels is doorgedrongen in deze regio: er is een hangmat van Ikea. Maar ook in China gebeurt hetzelfde als in Nederland: ook hier kan wel eens een onderdeeltje ontbreken. Iemand die erin ligt stort opeens met / na een luid gekraak op de grond. Een zeer hilarisch moment.
===================================
Nog even een doordenkertje: voor het eten hoef je niet naar India zegt iemand, dan gaan we toch na het eten!
Het is droog, het is warm, en de zon schijnt. Een prima ontbijt, en daarna met een paar mensen gaan wandelen. Onderweg wat onduidelijk fruit gekocht. Vorm van een grote peer, een hele dikke schil, en er blijft formaat grote mandarijn over. Structuur lijkt op een grapefruit, maar is vrij droog. Het is waarschijnlijk een pommelo.We lopen tussen de huizen en de rijstvelden naar de rivier. In de rivier ligt een dammetje die we gebruiken om de rivier over te steken. Rondom de dam liggen een heleboel bamboe vlotten. Je kan hier raften met die vlotten. Het is wel een kabbelend riviertje; bij raften denk ik meer aan de Zambezi bij Vic Falls. Hier bestaan de enige hindernissen uit de dammetjes, waar je wel een halve meter naar beneden gaat. Wij lopen verder; de omgeving veranderd per minuut, is wel erg mooi al die bergen. Allerlei schaduwen in de verte, bizar mooi. Ook door de zon ontstaat er een wat mystieke sfeer. Het is een lekkere wandeling, onderweg van iemand die langs liep nog wat onduidelijk eten gekocht, iets zachts met een smaakje eraan.
Om een uur of 1 terug in het hotel, wat eten, en om 3 uur gaan we met de bus richting rivier via het dorp Yangshuo. Hier hebben we een grote boot voor ons alleen, en maken we heerlijk relaxte tocht over de rivier. Onderweg passeren we overzwemmende koeien, en natuurlijk zitten we tussen de bergen. De rivier is vrij ondiep en stroomt redelijk snel. Op de rivier maken we ook een mooie zonsondergang mee. Dat blijft schitterend.
Als we aan de kade terugkomen, gaan we eerst even eten, naast allerlei Chinese gerechten zijn er frietjes met mayonaise. Heerlijk na al die rijst.
Daarna gaan we weer op de boot, en er gaat ook een kleine boot met ons mee met een visser en 9 aalscholvers. We gaan vissen! Beter gezegd, de aalscholvers gaan voor ons vissen: om te voorkomen dat ze de vis inslikken zit er een touwtje om hun nek. Door de lampen die de visser gebruikt zie je pas hoe snel de aalscholvers zijn met vissen, en hoe diep ze kunnen gaan en hoe beweeglik ze zijn. De visser haalt ze continue aan het touwtje uit het water, en laat de visjes vallen in een grote mand. Het zijn allemaal visjes van een cm of 10. Vroeger was dit de bron van inkomsten voor de lokale bevolking, nu lijkt het meer in stand gehouden te worden voor de toeristen.
Terug in het hotel nog wat drinken. In de tuin blijkt dat ook Ikea inmiddels is doorgedrongen in deze regio: er is een hangmat van Ikea. Maar ook in China gebeurt hetzelfde als in Nederland: ook hier kan wel eens een onderdeeltje ontbreken. Iemand die erin ligt stort opeens met / na een luid gekraak op de grond. Een zeer hilarisch moment.
===================================
Nog even een doordenkertje: voor het eten hoef je niet naar India zegt iemand, dan gaan we toch na het eten!
Dag 16. Zondag 30-10 Lijiang - Yangshuo
Vandaag wordt een lange reisdag. Het was de bedoeling om nog even Lijiang in te gaan, maar het regent en het is koud. Om 11 uur gaan we met de bus naar het vliegveld, dat is ongeveer 3 kwartier rijden. Er kan snel ingecheckt worden. Bij de veiligheidscontrole blijkt dat de volle fles Chinese brandy niet mee mag in het vliegtuig. Zeker 10 (politie)man bemoeit zich ermee, en na een kwartier discussiëren, mag de fles toch mee, als ik beloof om deze niet aan boord op te drinken. Men is wel wat hypocriet want na de veiligheidscontrole kan je ook gewoon drank kopen. Een fles van iemand anders van de groep moet worden gedoneerd aan de douane.
In 40 minuten vliegen we van Lijiang naar Kunming. Kunming wordt ook wel de stad van de eeuwige lente genoemd; vandaag wordt Kunming hernoemt naar de stad van de eeuwige regen. De 4 uur wachten op het vliegveld brengen we door met eten, wachten en drinken.
Om 5 uur konden we pas inchecken voor de vlucht naar Guilin. Bij de veiligheidscontrole moet nu de fles brandy er wel aan geloven. Waarschijnlijk hebben ze een gezellige avond bij de douane……
Er is door de regen wat vertraging. Een hoogtepunt tijdens het wachten bestaat uit het vinden van een Snickers…
Na 5 kwartier vliegen komen we aan in Guilin. Voor het eerst is het ’s avonds gewoon een zomerse temperatuur. In het donker rijden we in 5 kwartier tussen bergjes door naar een klein plaatsje in de buurt van Yangshuo.
In het guesthouse staat men al klaar om ons te ontvangen, en heeft men ook al een lekkere warme maaltijd klaargezet. We kunnen lekker buiten eten op de veranda. Het is weer een heel vriendelijk guesthouse, enthousiaste mensen, en prima kamers. Een aantal kamers heeft nog een Chinees toilet, ik heb toevallig een kamer met een echt toilet. Ook weer een grote kamer. Ik ben benieuwd hoe het er hier morgenochtend uit ziet. We zitten als het goed is midden in het karstgebergte.
In 40 minuten vliegen we van Lijiang naar Kunming. Kunming wordt ook wel de stad van de eeuwige lente genoemd; vandaag wordt Kunming hernoemt naar de stad van de eeuwige regen. De 4 uur wachten op het vliegveld brengen we door met eten, wachten en drinken.
Om 5 uur konden we pas inchecken voor de vlucht naar Guilin. Bij de veiligheidscontrole moet nu de fles brandy er wel aan geloven. Waarschijnlijk hebben ze een gezellige avond bij de douane……
Er is door de regen wat vertraging. Een hoogtepunt tijdens het wachten bestaat uit het vinden van een Snickers…
Na 5 kwartier vliegen komen we aan in Guilin. Voor het eerst is het ’s avonds gewoon een zomerse temperatuur. In het donker rijden we in 5 kwartier tussen bergjes door naar een klein plaatsje in de buurt van Yangshuo.
In het guesthouse staat men al klaar om ons te ontvangen, en heeft men ook al een lekkere warme maaltijd klaargezet. We kunnen lekker buiten eten op de veranda. Het is weer een heel vriendelijk guesthouse, enthousiaste mensen, en prima kamers. Een aantal kamers heeft nog een Chinees toilet, ik heb toevallig een kamer met een echt toilet. Ook weer een grote kamer. Ik ben benieuwd hoe het er hier morgenochtend uit ziet. We zitten als het goed is midden in het karstgebergte.
29 oktober 2005
Dag 15. Zaterdag 29-10 Lijiang
Vandaag vrij te besteden, een deel van de groep gaat naar de beroemde kloof (Tiger Leaping Gorge waar de Yangzi River doorheen stroomt) met de bus (2 uur rijden). Ik ga met 6 man met de lokale bus naar Baisha, een dorpje waar dokter Ho woont. Ontbijt om de hoek van het hotel bij Ali Baba en uitzicht op het immense standbeeld van Mao. De bus gaat pas als deze vol is, op het moment dat wij denken dat het vol is komen de plastic krukjes voor het gangpad te voorschijn, pas als deze bezet zijn gaan we, dit wachten duur iets van 30 minuten. Het bustochtje zelf iets van 15 minuten. Het is 2 km lopen vanaf de weg naar het dorpje, en dit is nog redelijk authentiek. Wel veel souvenirverkoop, maar het is rustig. Dr. Ho is een Chinese wetenschapper in medicijnen en werkt uitsluitend met kruiden uit de omgeving. Zijn resultaten schijnen goed te zijn, en hij heeft zelfs lezingen gehouden in Amerika. Hij is net 82 jaar geworden. Hij laat ons allerlei Nederlandse teksten zien uit tijdschriften, en we krijgen een kruidentheetje van hem. Is wel gezellig, maar hij hoort zichzelf graag praten.
We gaan teruglopen naar Lijiang. Nu wordt het dorpje Baisha pas echt leuk, want daar komt helemaal niemand. Bij het naar binnen kijken van een huis, zien we op de binnenplaats allerlei mensen eten. Wij vragen of we ook wat kunnen eten en drinken, en dat mag. Men vindt het heel spannend dat daar 6 westerlingen komen eten, een paar andere mensen moeten hun tafel even leegmaken, en daar mogen wij gaan zitten. In notime staan er 10 schalen op tafel, komen ze langs met sigaretten, bier en cola, en staan 20 man zich te verdringen om onze tafel. We slagen denk ik voor de stokjestest, want ze lachen allemaal en gaan langzaam weg. Dan komen ze langs met een kartonnen bekertje en een theepot. Ik wil een slok nemen, en zie dan dat het helder is. Het blijkt de lokaal gestookte drank te zijn, lekker scherp en heel veel alcohol. Heerlijk gegeten, maar niet duidelijk wat het allemaal geweest is.
De binnenplaats waar we zitten, is een plek waar de lokale bevolking komt lunchen, hier zitten 10tallen mensen in klederdracht. Het is een echt mooie foto opportunity.
Teruglopen naar Liijang doen we in ruim 2 uur, waarschijnlijk iets van 15 km, maar het tempo ligt hoog.
We komen gelijktijdig aan met de busgroep, even slapen en douchen.
Met een paar mensen naar hetzelfde restaurantje als gisteren gegaan, weer lekker gegeten. Ook pinda’s kun je eten met stokjes, wel handig als ze warm zijn.
Vanavond gaan we naar het theater voor een lokale voorstelling. Ik verwacht Naxi muziek, dat is van de minderheden die hier wonen. Bij binnenkomst loop je langs een wand met allerlei foto’s, normaal hangen hier foto’s van de artiesten die hier opgetreden zijn. Hier is wat luguber, dit theater is de laatste 5 jaar 1 keer per jaar afgebrand, en dit zijn foto’s van de brand en van de doden die er gevallen zijn. En dan moeten we nog naar binnen. De voorstelling vind in helemaal niets, en bovendien zit ik pal onder de airco.
Na afloop de kroeg in om warm te worden. Het was een gezellige avond.
We gaan teruglopen naar Lijiang. Nu wordt het dorpje Baisha pas echt leuk, want daar komt helemaal niemand. Bij het naar binnen kijken van een huis, zien we op de binnenplaats allerlei mensen eten. Wij vragen of we ook wat kunnen eten en drinken, en dat mag. Men vindt het heel spannend dat daar 6 westerlingen komen eten, een paar andere mensen moeten hun tafel even leegmaken, en daar mogen wij gaan zitten. In notime staan er 10 schalen op tafel, komen ze langs met sigaretten, bier en cola, en staan 20 man zich te verdringen om onze tafel. We slagen denk ik voor de stokjestest, want ze lachen allemaal en gaan langzaam weg. Dan komen ze langs met een kartonnen bekertje en een theepot. Ik wil een slok nemen, en zie dan dat het helder is. Het blijkt de lokaal gestookte drank te zijn, lekker scherp en heel veel alcohol. Heerlijk gegeten, maar niet duidelijk wat het allemaal geweest is.
De binnenplaats waar we zitten, is een plek waar de lokale bevolking komt lunchen, hier zitten 10tallen mensen in klederdracht. Het is een echt mooie foto opportunity.
Teruglopen naar Liijang doen we in ruim 2 uur, waarschijnlijk iets van 15 km, maar het tempo ligt hoog.
We komen gelijktijdig aan met de busgroep, even slapen en douchen.
Met een paar mensen naar hetzelfde restaurantje als gisteren gegaan, weer lekker gegeten. Ook pinda’s kun je eten met stokjes, wel handig als ze warm zijn.
Vanavond gaan we naar het theater voor een lokale voorstelling. Ik verwacht Naxi muziek, dat is van de minderheden die hier wonen. Bij binnenkomst loop je langs een wand met allerlei foto’s, normaal hangen hier foto’s van de artiesten die hier opgetreden zijn. Hier is wat luguber, dit theater is de laatste 5 jaar 1 keer per jaar afgebrand, en dit zijn foto’s van de brand en van de doden die er gevallen zijn. En dan moeten we nog naar binnen. De voorstelling vind in helemaal niets, en bovendien zit ik pal onder de airco.
Na afloop de kroeg in om warm te worden. Het was een gezellige avond.
Dag 14. Vrijdag 28-10 Dali - Lijiang
Er is een goed ontbijt voor ons klaar gemaakt. Daarna lopen we met onze rugzakken naar de rand van het dorp, en hier worden we opgepikt door de rest van de groep. We gaan vandaag naar Lijiang. Een mooie reis uit de vallei met het meer naar het noorden. Onderweg zien we regelmatig de Jade Dragon Snow Mountain (Yùlóng Xuĕshàn) met zijn besneeuwde top. Iets dat niet vaak schijnt voor te komen, meestal is de top in de wolken gehuld.
Ons hotel ligt net buiten de oude stad en staat naast een immens beeld van Chairman Mao. Het is lekker weer en we gaan de oude stad in. De oude stad herken ik alleen aan de oude houten huisjes en de kanalen, maar voor de rest is het wel erg veranderd. De lokale bevolking is ingeruild voor toeristen winkeltjes. Op het centrale marktplein kan je je tegen betaling op de foto laten zetten met de lokale bevolking. Bij de lunch worden we voor het eerst gewaarschuwd dat 2 pepertjes op de menukaart extreem heet is, en niet aanbevolen wordt aan buitenlanders. We nemen het advies maar over.
Na de lunch lopen we verder, en komen we een cameraploeg tegen en mensen met een rugzak. Wij worden aangesproken, en het blijken Nederlanders te zijn, beter gezegd deelnemers van Peking Express. Wij zijn iets te nieuwsgierig en worden door de ‘regisseur’ gevraagd om niet te veel te vragen en ook niets over Inge de Bruin te vertellen,. Zij weten daar niets vanaf. Er is nog een kort interview, met de camera ongeveer in het gezicht. De 2 deelnemers moeten op het centrale plein een opdracht vervullen (geld ophalen) en wij worden gevraagd om hun wat steun te geven. Ik verklap niets over hun succes.
Dan is het tijd voor een terras, we vinden een leuke bar met een open terras op de 1e verdieping. Hier komen 2 Belgischen voorbij met cameraploeg die ook deelnemen aan Peking Express. Geen idee of er nog meer deelnemers in Lijiang zijn.
Voor het avondeten gaan we met een paar mensen naar een lokaal restaurantje in de buurt van het hotel. Er is geen menukaart, je wijst wat aan op andere tafels, en wat dingen in de vitrine. Het wordt gewoon een verrassing wat er komt, maar het is weer eens heerlijk. Daarna nog even de oude stad in voor een afzakkertje. Er gaat dit keer veel wijn doorheen, smaakt redelijk.
Ons hotel ligt net buiten de oude stad en staat naast een immens beeld van Chairman Mao. Het is lekker weer en we gaan de oude stad in. De oude stad herken ik alleen aan de oude houten huisjes en de kanalen, maar voor de rest is het wel erg veranderd. De lokale bevolking is ingeruild voor toeristen winkeltjes. Op het centrale marktplein kan je je tegen betaling op de foto laten zetten met de lokale bevolking. Bij de lunch worden we voor het eerst gewaarschuwd dat 2 pepertjes op de menukaart extreem heet is, en niet aanbevolen wordt aan buitenlanders. We nemen het advies maar over.
Na de lunch lopen we verder, en komen we een cameraploeg tegen en mensen met een rugzak. Wij worden aangesproken, en het blijken Nederlanders te zijn, beter gezegd deelnemers van Peking Express. Wij zijn iets te nieuwsgierig en worden door de ‘regisseur’ gevraagd om niet te veel te vragen en ook niets over Inge de Bruin te vertellen,. Zij weten daar niets vanaf. Er is nog een kort interview, met de camera ongeveer in het gezicht. De 2 deelnemers moeten op het centrale plein een opdracht vervullen (geld ophalen) en wij worden gevraagd om hun wat steun te geven. Ik verklap niets over hun succes.
Dan is het tijd voor een terras, we vinden een leuke bar met een open terras op de 1e verdieping. Hier komen 2 Belgischen voorbij met cameraploeg die ook deelnemen aan Peking Express. Geen idee of er nog meer deelnemers in Lijiang zijn.
Voor het avondeten gaan we met een paar mensen naar een lokaal restaurantje in de buurt van het hotel. Er is geen menukaart, je wijst wat aan op andere tafels, en wat dingen in de vitrine. Het wordt gewoon een verrassing wat er komt, maar het is weer eens heerlijk. Daarna nog even de oude stad in voor een afzakkertje. Er gaat dit keer veel wijn doorheen, smaakt redelijk.
Dag 13. Donderdag 27-10 Dali
Grote verrassing bij het opstaan: het regent en nog hard ook. Geen uitzicht meer op het meer en de bergen. Het is allemaal verdwenen in de wolken.
Het regent te hard om het dorpje in te gaan, dus dat wordt hangen in de guesthouse bar van de MCA. Ik besluit om toch maar een paar kaarten te schrijven, benieuwd of deze aankomen. Tegen het einde van de ochtend gaan we toch maar met een groepje mensen Dali in om te gaan lunchen, maar het is nat en koud. Het is in Nederland nu beter en warmer weer volgens weeronline.
Tijdens de lunch komt het zonnetje door, dat is toch wat vrolijker.
Aan het eind van de dag gaan we met 10 man / vrouw naar een klein plaatsje op het platteland even buiten Dali. Hier overnachten we in het gastenverblijf van een lokale familie. We hadden geen idee wat we konden verwachten – ook voor de reisbegeleider was dit nieuw – en daarom maar het een ander ingeslagen: wijn, Chinese brandy, chips e.d. Komen we daar aan, blijkt alles aanwezig te zijn. We zitten in een hartstikke leuk gebouw, met een binnenplaats. Gelukkig is er iemand van MCA meegegaan als tolk, want men spreekt alleen Chinees. Terwijl het eten wordt klaargemaakt, kunnen we nog even het dorp ingaan. Ik wil eerst nog even naar de markt, omdat daar nu nog mensen zitten. De rest gaat de andere kant op. Ik loop lekker alleen door het dorp, en ook nog even het dorp uit naar de rand van het meer. Bij terugkomst nog even mobiel naar Nederland gebeld, want mijn nichtje Demi is jarig.
Er is een fantastische maaltijd voor ons klaargemaakt. Daarna blijken de buurmeisjes uitgenodigd te zijn om wat lokale dansjes te laten zien. Dat doen ze niet vaak, ze oefenen dus ook niet vaak, en ze hebben er heel veel plezier in. Wij ook, want het is aardig.
Het huis: het toilet van het huis is letterlijk een gat in de grond, met een plank erboven; een typisch Chinees toilet. Om de tanden te kunnen poetsen is er op de binnenplaats een klein fonteintje. Er zijn 2 grote slaapkamers waar we met z’n 8en slapen, dit zijn pas hardsleepers. Hier zijn de bedden in de trein een softsleeper bij.
Het regent te hard om het dorpje in te gaan, dus dat wordt hangen in de guesthouse bar van de MCA. Ik besluit om toch maar een paar kaarten te schrijven, benieuwd of deze aankomen. Tegen het einde van de ochtend gaan we toch maar met een groepje mensen Dali in om te gaan lunchen, maar het is nat en koud. Het is in Nederland nu beter en warmer weer volgens weeronline.
Tijdens de lunch komt het zonnetje door, dat is toch wat vrolijker.
Aan het eind van de dag gaan we met 10 man / vrouw naar een klein plaatsje op het platteland even buiten Dali. Hier overnachten we in het gastenverblijf van een lokale familie. We hadden geen idee wat we konden verwachten – ook voor de reisbegeleider was dit nieuw – en daarom maar het een ander ingeslagen: wijn, Chinese brandy, chips e.d. Komen we daar aan, blijkt alles aanwezig te zijn. We zitten in een hartstikke leuk gebouw, met een binnenplaats. Gelukkig is er iemand van MCA meegegaan als tolk, want men spreekt alleen Chinees. Terwijl het eten wordt klaargemaakt, kunnen we nog even het dorp ingaan. Ik wil eerst nog even naar de markt, omdat daar nu nog mensen zitten. De rest gaat de andere kant op. Ik loop lekker alleen door het dorp, en ook nog even het dorp uit naar de rand van het meer. Bij terugkomst nog even mobiel naar Nederland gebeld, want mijn nichtje Demi is jarig.
Er is een fantastische maaltijd voor ons klaargemaakt. Daarna blijken de buurmeisjes uitgenodigd te zijn om wat lokale dansjes te laten zien. Dat doen ze niet vaak, ze oefenen dus ook niet vaak, en ze hebben er heel veel plezier in. Wij ook, want het is aardig.
Het huis: het toilet van het huis is letterlijk een gat in de grond, met een plank erboven; een typisch Chinees toilet. Om de tanden te kunnen poetsen is er op de binnenplaats een klein fonteintje. Er zijn 2 grote slaapkamers waar we met z’n 8en slapen, dit zijn pas hardsleepers. Hier zijn de bedden in de trein een softsleeper bij.
Dag 12. Woensdag 26-10 Dali
Een mooie dag: blauwe hemel, mooi zonnetje, alleen in de schaduw is het fris. We gaan met vrijwel de hele groep de bergen in rondom Dali. Dali en het meer zelf liggen op 1900 meter, maar hier omheen staan bergen. We pakken een stoeltjeslift naar een flink eind de berg op. Een tochtje van ruim 20 minuten, en dan zijn we zo'n 500 meter hoger schatten we. Bovenaan is een tempeltje, en de onvermijdelijke souvenirstalletjes. Na genoten te hebben van het uitzicht over het meer en Dali, komen we ook nog wat mensen tegen met filmcamera's e.d. Er zijn hier opnames van de nieuwe editie van Peking Express Extra. Presentatrice is dit jaar Inge de Bruin die in het dorp gespot is. Uitzendingen vanaf maart 2006.
Maar dit terzijde: er is een wandelpad langs de bergwand, en er zijn wat kleine watervalletjes, een lekkere wandeling van een paar kilometer. Daarna terug met de stoeltjeslift, en wandelen naar de 3 pagodas. Één toren dateert uit ca 900 en is 70 meter hoog, de andere 2 zijn wat recenter en meten 42 meter. Ook dit is door de Chinezen weer in een soort van kermisattractie aangepast: veel kitsch. Er is ook nog een plas water waarin je de reflectie kan zien van de pagodas, door een klein beetje wind is het effect wat minder. Maar wel mooi, en heerlijk rustig, er lopen hier maar een paar mensen.
Om weer in het dorp te komen nemen we een tuktuk. Bijna een ongeluk gehad: wij wijken opeens scherp naar rechts uit, blijken we links ingehaald te worden door een vrachtwagen die naar rechts moet, het gaat zoals vaak in China gelukkig net goed.
In het dorpje wat springrolls gegeten, lekker in het zonnetje gezeten, ‘s avonds goed gegeten - fried rice with peanuts and vegetables. In de hotelbar nog een afzakkertje.
Met de vinger gaat het goed: wondje is dicht en lijkt niet ontstoken.
====================================
Doordat mijn eerste post over de groep in de Chinese lettertekenbrei is zoekgeraakt hier nog wat info over de groep: goede reisbegeleider Koen : voor de Laos lezers - op de eerste dag al meer informatie van hem gehad dan vorig jaar in de hele vakantie. Hij is geïnteresseerd in het land, en weet ook leuke dingetjes. Voor de Cambodja lezers - misschien zelfs beter dan de reisbegeleider toen. De groep: 5 stellen, 2 vriendinnen, en 5 singles. Het is heel gek maar meestal zijn we met ons 5en op stap. 3 vrouwen en 2 mannen. We vermaken ons prima.
====================================
Ik kom zelf niet meer op mijn weblog, maar ik kan wel de reacties lezen en nieuwe dingen schrijven. Misschien is er een kleine vorm van Chinese censuur op weblogs. Ook andere weblogs zijn niet op te vragen.
Maar dit terzijde: er is een wandelpad langs de bergwand, en er zijn wat kleine watervalletjes, een lekkere wandeling van een paar kilometer. Daarna terug met de stoeltjeslift, en wandelen naar de 3 pagodas. Één toren dateert uit ca 900 en is 70 meter hoog, de andere 2 zijn wat recenter en meten 42 meter. Ook dit is door de Chinezen weer in een soort van kermisattractie aangepast: veel kitsch. Er is ook nog een plas water waarin je de reflectie kan zien van de pagodas, door een klein beetje wind is het effect wat minder. Maar wel mooi, en heerlijk rustig, er lopen hier maar een paar mensen.
Om weer in het dorp te komen nemen we een tuktuk. Bijna een ongeluk gehad: wij wijken opeens scherp naar rechts uit, blijken we links ingehaald te worden door een vrachtwagen die naar rechts moet, het gaat zoals vaak in China gelukkig net goed.
In het dorpje wat springrolls gegeten, lekker in het zonnetje gezeten, ‘s avonds goed gegeten - fried rice with peanuts and vegetables. In de hotelbar nog een afzakkertje.
Met de vinger gaat het goed: wondje is dicht en lijkt niet ontstoken.
====================================
Doordat mijn eerste post over de groep in de Chinese lettertekenbrei is zoekgeraakt hier nog wat info over de groep: goede reisbegeleider Koen : voor de Laos lezers - op de eerste dag al meer informatie van hem gehad dan vorig jaar in de hele vakantie. Hij is geïnteresseerd in het land, en weet ook leuke dingetjes. Voor de Cambodja lezers - misschien zelfs beter dan de reisbegeleider toen. De groep: 5 stellen, 2 vriendinnen, en 5 singles. Het is heel gek maar meestal zijn we met ons 5en op stap. 3 vrouwen en 2 mannen. We vermaken ons prima.
====================================
Ik kom zelf niet meer op mijn weblog, maar ik kan wel de reacties lezen en nieuwe dingen schrijven. Misschien is er een kleine vorm van Chinese censuur op weblogs. Ook andere weblogs zijn niet op te vragen.
Dag 11. Dinsdag 25-10 Kunming - Dali
Vanochtend ziet er allemaal heel anders uit: het zonnetje schijnt. Na overleg in de groep besluiten pas om een uur of 11 weg te gaan, zodat we toch nog iets kunnen zien van Stone Forrest. Ik maak een rondje, en het is toch wel erg gecultiveerd. Allemaal grasveldjes, aangelegde paden, hekjes. 11 jaar geleden was dit er allemaal niet. Dit is nu wel een Chinese topattractie: de bussen rijden af en aan. Westerlingen zie je hier nauwelijks. In plaats van file rijden is het op sommige plaatsen file lopen.
Om een uur of 11 gaan we met de bus via Kunming (1 uur rijden) - hier een lunch -, en daarna door naar Dali. Sinds eind jaren 90 ligt hier een tolweg 2 x 3 baans, en nauwelijks verkeer. De weg is op de Chinese manier aangelegd: de kortste weg tussen 2 punten is een rechte lijn, dus zo loopt de weg. Lag er toevallig een dorpje, dan zijn er nu 2 dorpen met een snelweg er dwars door heen. Om een uur of 7 in de avond zijn we in Dali. Ook weer een leuk hotel – MCA Guesthouse. Dat ligt net even buiten de South Gate. Spullen op de kamer: kamer met meerzicht, fantastisch. Zie ook de volgende post. Daarna wandeling door het centrum van het dorpje Dali, niet meer herkenbaar van 11 jaar geleden. Maar de sfeer is goed, relaxed, en het is rustig. Wat gegeten en daarna doorgezakt in de hotelbar met een aantal mensen van de groep tot een uur of 3 en heel veel Chinese brandy. Gezellig, en geen kater de volgende dag.
Om een uur of 11 gaan we met de bus via Kunming (1 uur rijden) - hier een lunch -, en daarna door naar Dali. Sinds eind jaren 90 ligt hier een tolweg 2 x 3 baans, en nauwelijks verkeer. De weg is op de Chinese manier aangelegd: de kortste weg tussen 2 punten is een rechte lijn, dus zo loopt de weg. Lag er toevallig een dorpje, dan zijn er nu 2 dorpen met een snelweg er dwars door heen. Om een uur of 7 in de avond zijn we in Dali. Ook weer een leuk hotel – MCA Guesthouse. Dat ligt net even buiten de South Gate. Spullen op de kamer: kamer met meerzicht, fantastisch. Zie ook de volgende post. Daarna wandeling door het centrum van het dorpje Dali, niet meer herkenbaar van 11 jaar geleden. Maar de sfeer is goed, relaxed, en het is rustig. Wat gegeten en daarna doorgezakt in de hotelbar met een aantal mensen van de groep tot een uur of 3 en heel veel Chinese brandy. Gezellig, en geen kater de volgende dag.
Dag 10. Maandag 24-10 Xi'an - Kunming - Stenen Woud
Vandaag een flinke ruk naar het zuiden: van Xi’an met het vliegtuig in 2 uur naar Kunming, de stad van de eeuwige lente. We vliegen met China Eastern in een Boeing 737, dus geen antiek Chinees toestel. Vliegtuigmaaltijd: broodje hond, beter gezegd een broodje met hier tussen iets dat lijkt op een hot dog, maar het is wel koud: conclusie broodje hond.
In Kunming is het zwaar bewolkt; hier vandaan gaan we met de bus in ruim 1 uur naar het Stenen Woud. 11 jaar geleden ben ik ook in Kunming geweest, maar het is gigantisch veranderd, de auto is nu belangrijk geworden, en er zijn hele grote en hoge viaducten gebouwd.
Onderweg naar het Stenen Woud in Shílín wat regen. Een steenformatie van 270 miljoen jaar oud, toen dit nog zee was. Hier is een groot park van gemaakt voor de Chinese toeristen. Ons hotel staat midden in het park Shilin Bishuyuan Binguan. Door de regen voelt de kamer erg koud aan.
Een eerste verkenning maken we door het park onder de zwaar bewolkte hemel, het oogst daardoor nogal wat sombertjes. Het blijft overal klauteren, smalle gangetjes, met veel trappen, soms is het glibberig door de vochtigheid.
’s Avonds eten in het restaurant vlakbij het hotel, verder is er niets in de directe omgeving. Het is het minste eten tot nu toe. Vroeg naar bed, ben verkouden geworden.
=================================
Wijsheid en opdracht van Mao: bouw zoveel mogelijk verschillende trappen. Dat heeft er toe geleid dat iedere treehoogte in een trap anders is. Trappen à la koopgoot niveau zijn er ook veel. Dat loopt niet handig. Ik heb nog nooit zoveel trappen beklommen in een vakantie.
In Kunming is het zwaar bewolkt; hier vandaan gaan we met de bus in ruim 1 uur naar het Stenen Woud. 11 jaar geleden ben ik ook in Kunming geweest, maar het is gigantisch veranderd, de auto is nu belangrijk geworden, en er zijn hele grote en hoge viaducten gebouwd.
Onderweg naar het Stenen Woud in Shílín wat regen. Een steenformatie van 270 miljoen jaar oud, toen dit nog zee was. Hier is een groot park van gemaakt voor de Chinese toeristen. Ons hotel staat midden in het park Shilin Bishuyuan Binguan. Door de regen voelt de kamer erg koud aan.
Een eerste verkenning maken we door het park onder de zwaar bewolkte hemel, het oogst daardoor nogal wat sombertjes. Het blijft overal klauteren, smalle gangetjes, met veel trappen, soms is het glibberig door de vochtigheid.
’s Avonds eten in het restaurant vlakbij het hotel, verder is er niets in de directe omgeving. Het is het minste eten tot nu toe. Vroeg naar bed, ben verkouden geworden.
=================================
Wijsheid en opdracht van Mao: bouw zoveel mogelijk verschillende trappen. Dat heeft er toe geleid dat iedere treehoogte in een trap anders is. Trappen à la koopgoot niveau zijn er ook veel. Dat loopt niet handig. Ik heb nog nooit zoveel trappen beklommen in een vakantie.
Dag 9. Zondag 23-10 Xi'an
Vroeg in de ochtend aankomst in Xi'an na een treinreis van ongeveer 12 uur. Vanuit het station lopend het stationsplein oversteken naar het hotel, nog geen 200 meter. Hotel is Jiĕfàng Fàndiàn http://www.jiefanghotel.com/ In de lobby kunnen we ontbijten, en krijgen we ook alvast de kamersleutels. Voorlopig alleen even de bagage daar dumpen, want de kamer is nog niet schoon gemaakt. Dat is een prima gelegenheid om naar het Terracotta leger te gaan. We gaan met openbaar vervoer, de bus staat voor de deur van het hotel; een tochtje van ruim een uur. Het is heerlijk weer, lekker zonnig en een aangename temperatuur. Bij aankomst lopen we gelijk door via alle souvenirstalletjes naar de videoruimte. Hier wordt in 20 minuten het verhaal verteld over de keizer en de opgravingen. De film is eigenlijk wel een must als je deze opgraving bezoekt, heel verhelderend. Daarna door naar hal 1. Deze hal 230 meter lang en 80 meter breed, bevat de belangrijkste opgravingen van het Terracottaleger, in totaal staan hier ruim 6000 manshoge beelden van krijgers en paarden. Ooit bedoeld als grafmonument voor keizer Qin Shi Huang die meer dan 2200 jaar geleden overleed. De beelden zijn groter en beter geconserveerd dan ik had verwacht, het is indrukwekkend, en er zijn er ook veel van. Je kan rustig rondom de opgraving lopen, maar je blijft altijd wel een paar meter boven de beelden. Hal 2 en hal 3 zijn minder, deze zijn ook een stuk kleiner, maar hier staan wel een aantal gerestaureerde beelden.Er is een aparte hal waar de laatste belangrijkste opgravingen te zien zijn: 2 keizerlijke rijtuigen met paarden en beelden. Werkelijk schitterend! Op deze website is meer hierover te vinden: www.travelchinaguide.com/attraction/shaanxi/xian/terra_cotta_army/
Om een uur of een weer terug met de local bus, even naar de kamer en met z'n 6en even in een straatje achter het hotel wat gegeten. Er stonden op een tafel 2 gerechten die leken ons wel aardig, dus die aangewezen, en vanuit de volledig Chinese menukaart (geen letter engels) hebben we met volle overtuiging 2 gerechten aangewezen. Het verrassingsmenu. Het was een fantastische lunch, en geen idee wat we gegeten hebben. Daarna met de local bus naar de Drum en Bell tower, helemaal aan de andere kant van de stad. Vergeten per ongeluk te betalen, moesten snel instappen want de bus reed al. De chauffeur maakt ons al snel duidelijk dat we wel 1 yuan moeten betalen per persoon. De koers: 10 yuan is ongeveer 1 Euro. In 3 kwartier zijn we daar, het is druk onderweg. Bij de Bell tower die midden op een rotonde staat, een tijdje van bovenaf het verkeer staan bewonderen, het gaat elke keer net goed. Daarna rondgelopen op een groot plein naast de tower, waar heel veel gevliegerd werd. Verder rondgelopen door de omgeving daar, in een heel klein tentje wat gedronken met z'n 3en. Een nieuw record voor de bierprijs: 3 yuan voor een fles van 638 ml, en nog drinkbaar ook. Het eten: eens even iets echt westers: de Mac, je struikelt erover in China. Prijzen zijn hier een stuk lager dan in Nederland. Ik ben met de bus teruggegaan nu in 10 minuten, geen verkeer meer. In de lobby van het hotel wat afzakkertjes genomen met de rest van de groep. Weer koud gehad vannacht.
Om een uur of een weer terug met de local bus, even naar de kamer en met z'n 6en even in een straatje achter het hotel wat gegeten. Er stonden op een tafel 2 gerechten die leken ons wel aardig, dus die aangewezen, en vanuit de volledig Chinese menukaart (geen letter engels) hebben we met volle overtuiging 2 gerechten aangewezen. Het verrassingsmenu. Het was een fantastische lunch, en geen idee wat we gegeten hebben. Daarna met de local bus naar de Drum en Bell tower, helemaal aan de andere kant van de stad. Vergeten per ongeluk te betalen, moesten snel instappen want de bus reed al. De chauffeur maakt ons al snel duidelijk dat we wel 1 yuan moeten betalen per persoon. De koers: 10 yuan is ongeveer 1 Euro. In 3 kwartier zijn we daar, het is druk onderweg. Bij de Bell tower die midden op een rotonde staat, een tijdje van bovenaf het verkeer staan bewonderen, het gaat elke keer net goed. Daarna rondgelopen op een groot plein naast de tower, waar heel veel gevliegerd werd. Verder rondgelopen door de omgeving daar, in een heel klein tentje wat gedronken met z'n 3en. Een nieuw record voor de bierprijs: 3 yuan voor een fles van 638 ml, en nog drinkbaar ook. Het eten: eens even iets echt westers: de Mac, je struikelt erover in China. Prijzen zijn hier een stuk lager dan in Nederland. Ik ben met de bus teruggegaan nu in 10 minuten, geen verkeer meer. In de lobby van het hotel wat afzakkertjes genomen met de rest van de groep. Weer koud gehad vannacht.
22 oktober 2005
Dag 8. Zaterdag 22-10 Pingyao - Xi'an
In de ochtend een bezoek gebracht aan het Wangjia Dayuan ‘fort’. Een karakteristiek fort van de familie Wang met talloze rijk gedecoreerde binnenplaatsen, mooie poorten en met een enorme verdedigingsmuur er omheen. Dit fort wordt regelmatig gebruikt als achtergrond voor Chinees historische films. Binnen de muren is een compleet dorp, met meer dan 300 huizen. Het weer is vanochtend wat somber, gelukkig zorgen de opgehangen maïskolven voor wat kleur in de grauwe omgeving. De reis naar dit fort vanaf Pingyao gaat door een gebied waar in open mijnbouw kolen worden gewonnen. In combinatie met het weer en het zwarte stof dat je hier overal ziet is het wel een deprimerende omgeving.
In de middag weer lekker huisjes kijken in Pingyao. Lekker relaxen. Ook nog een tempel bezocht, en terwijl we daar waren was er een korte 'toneel' voorstelling. Voor zover het te begrijpen was ging het over handel. Toen het plantje van eigenaar wisselde was alles goed. Alle spelers waren in de traditionele kleding uit die tijd. Waar ik niet aan kan wennen zijn de Chinese toeristen: ze klimmen ongeveer het podium op, gaan in het midden staan, en dan moet iemand anders een foto van hun maken, maar de camera staat zo dicht bij hun dat je van de achtergrond niets meer kan zien. Waarom ze dat doen, een groot raadsel.年的哦出 - een Chinese vloek Lunch / diner in het hotel nog, dit keer maar eens een stuk vlees genomen, was lekker als afwisseling. Daarna naar het station voor de treinreis naar Xi’an. Voor de treinreis had ik een dubbelwandige glazen pot gekocht om tijdens de treinreis warme thee in te kunnen doen. Hoe krijg je opeens veel ruimte om je heen in een volle wachtkamer op het station?? De buitenwand van de glazen pot bleek precies aan de bovenkant afgebroken te zijn. Bij het iets uit mijn daypack pakken haal ik mijn rechter middelvinger hieraan open. Eerst nauwelijks bloed, maar opeens begint het eruit te lopen. Dan blijkt dat iedereen veel gaasjes, betadine, en pleisters bij zich heeft, en dus was in korte tijd met hulp van de groep alles snel verbonden. Net op tijd voordat de trein aankwam. In de trein de vinger weer schoongemaakt, en nieuw verband erom heen gedaan. Het is een mooie wond op het vingertopje, niet pijnlijk. Het is weer een zelfde trein als die uit Beijing, open coupe met 6 bedden. In de restauratiewagen met wat drank het bloed weer aangevuld. Slecht geslapen: maar dat had iedereen, veel stops, en heel onregelmatig remmen en optrekken van de trein.
In de middag weer lekker huisjes kijken in Pingyao. Lekker relaxen. Ook nog een tempel bezocht, en terwijl we daar waren was er een korte 'toneel' voorstelling. Voor zover het te begrijpen was ging het over handel. Toen het plantje van eigenaar wisselde was alles goed. Alle spelers waren in de traditionele kleding uit die tijd. Waar ik niet aan kan wennen zijn de Chinese toeristen: ze klimmen ongeveer het podium op, gaan in het midden staan, en dan moet iemand anders een foto van hun maken, maar de camera staat zo dicht bij hun dat je van de achtergrond niets meer kan zien. Waarom ze dat doen, een groot raadsel.年的哦出 - een Chinese vloek Lunch / diner in het hotel nog, dit keer maar eens een stuk vlees genomen, was lekker als afwisseling. Daarna naar het station voor de treinreis naar Xi’an. Voor de treinreis had ik een dubbelwandige glazen pot gekocht om tijdens de treinreis warme thee in te kunnen doen. Hoe krijg je opeens veel ruimte om je heen in een volle wachtkamer op het station?? De buitenwand van de glazen pot bleek precies aan de bovenkant afgebroken te zijn. Bij het iets uit mijn daypack pakken haal ik mijn rechter middelvinger hieraan open. Eerst nauwelijks bloed, maar opeens begint het eruit te lopen. Dan blijkt dat iedereen veel gaasjes, betadine, en pleisters bij zich heeft, en dus was in korte tijd met hulp van de groep alles snel verbonden. Net op tijd voordat de trein aankwam. In de trein de vinger weer schoongemaakt, en nieuw verband erom heen gedaan. Het is een mooie wond op het vingertopje, niet pijnlijk. Het is weer een zelfde trein als die uit Beijing, open coupe met 6 bedden. In de restauratiewagen met wat drank het bloed weer aangevuld. Slecht geslapen: maar dat had iedereen, veel stops, en heel onregelmatig remmen en optrekken van de trein.
Dag 7. Vrijdag 21-10 Pingyao
Vanochtend vroeg - half 7 - aangekomen in Pingyao, redelijk goed geslapen in de hard sleeper, en ondanks alle tussenstops. Een treinreis van 11 uur.
De aankomst op het station van Pingyao is een grote teleurstelling, het is koud en mistig, nog geen 200 meter zicht. Met een elektrische taxi naar het hotel in het centrum van het door Unesco in 1997 beschermde dorpje Pingyao.
Pingyao is een traditionele Han-chinese plaats, omgeven door een complete intacte muur van 6 km uit de tijd van de Ming dynastie (vanaf 1400). In dit dorpje zijn de eerste banken ook opgezet, en was in die tijd het financiële hart. Binnen de stadsmuren is alles nog in min of meer originele staat, d.w.z. veel houten huizen met soms grote binnenplaatsen.
Het hotel is Tiãnyuánkuí Kèzhàn http://www.pytyk.com/ ,hier lekker ontbeten. Omdat we zo vroeg zijn is de kamer nog niet klaar. Voor dit dorpje moet je een museumkaart kopen en dan kan je de verschillende houten huizen, gerechtsgebouwen, temples, banken etc. bekijken. Het is allemaal originele stijl, veel hout, veel schilderingen, mooi!De mist heeft wel iets mystieks, maar het blijft koud. Het is een leuk hotel met allemaal aparte gebouwtjes met kamers, ik heb een wezenloos grote kamer boven het restaurant. Lunch genomen bij een heel klein restaurantje: gewoon iets aangewezen op de Chinese menukaart, en het was iets van deeg en een lekker pittig sausje. Op de kaart stond ook iets dat leek op kat en / of hond.De mist begint nu gelukkig op te trekken, en het zonnetje komt door, dat is een veel beter gezicht. Het dorpje ziet er opeens heel anders uit. Een stuk gelopen over de muur van de West poort naar de Noord poort, iets van een 1 km lopen. Wij blijken goed gegokt te hebben, want dit zijn de enige plaatsen waar je weer van de muur af kan. Er zijn mensen in de groep die 5 km moesten lopen, verkeerd om gegaan.
Voor de verandering vanavond weer eens chinees gegeten. In het hotel gekeken naar de film Raising the Red Lantern. Deze film met Gong Li is in deze regio opgenomen. Goed geregeld door onze reisbegeleider. Mooie film.
De aankomst op het station van Pingyao is een grote teleurstelling, het is koud en mistig, nog geen 200 meter zicht. Met een elektrische taxi naar het hotel in het centrum van het door Unesco in 1997 beschermde dorpje Pingyao.
Pingyao is een traditionele Han-chinese plaats, omgeven door een complete intacte muur van 6 km uit de tijd van de Ming dynastie (vanaf 1400). In dit dorpje zijn de eerste banken ook opgezet, en was in die tijd het financiële hart. Binnen de stadsmuren is alles nog in min of meer originele staat, d.w.z. veel houten huizen met soms grote binnenplaatsen.
Het hotel is Tiãnyuánkuí Kèzhàn http://www.pytyk.com/ ,hier lekker ontbeten. Omdat we zo vroeg zijn is de kamer nog niet klaar. Voor dit dorpje moet je een museumkaart kopen en dan kan je de verschillende houten huizen, gerechtsgebouwen, temples, banken etc. bekijken. Het is allemaal originele stijl, veel hout, veel schilderingen, mooi!De mist heeft wel iets mystieks, maar het blijft koud. Het is een leuk hotel met allemaal aparte gebouwtjes met kamers, ik heb een wezenloos grote kamer boven het restaurant. Lunch genomen bij een heel klein restaurantje: gewoon iets aangewezen op de Chinese menukaart, en het was iets van deeg en een lekker pittig sausje. Op de kaart stond ook iets dat leek op kat en / of hond.De mist begint nu gelukkig op te trekken, en het zonnetje komt door, dat is een veel beter gezicht. Het dorpje ziet er opeens heel anders uit. Een stuk gelopen over de muur van de West poort naar de Noord poort, iets van een 1 km lopen. Wij blijken goed gegokt te hebben, want dit zijn de enige plaatsen waar je weer van de muur af kan. Er zijn mensen in de groep die 5 km moesten lopen, verkeerd om gegaan.
Voor de verandering vanavond weer eens chinees gegeten. In het hotel gekeken naar de film Raising the Red Lantern. Deze film met Gong Li is in deze regio opgenomen. Goed geregeld door onze reisbegeleider. Mooie film.
Dag 6. Donderdag 20-10 Beijing - Pingyao
Vandaag de kamer leeg maken, dit wordt de eerste keer, dat er gereisd gaat worden. Het wordt een beetje een rommel dag. Als eerste het immense (267 ha) park The Temple of Heaven park bezocht. Ergens rond 1400 aangelegd, en nu zijn er veel mensen die met Tai Chi bezig zijn. Een mooi gezicht om die mensen in alle rust allerlei bewegingen te zien maken, waardoor alle spieren in het lichaam gebruikt worden. In het park zijn een aantal bijzonderheden, o.a. de Echo wall, langs een grote ronde muur (diameter 65 m) kan je je eigen stem terughoren. Verder is het gewoon mooi om in een drukke stad hier in alle rust te kunnen zitten.
Tegenover het hotel nog even goed gegeten voor de treinreis naar Pingyao. Het vertrek is vanaf het Weststation van Beijing. Er is een aparte wachtruimte, en ongeveer een kwartier voor tijd mag je het perron op. De trein vertrekt op tijd, ongeveer om 19.45 uur. De trein heeft 20 wagons, in iedere wagon zijn open slaapcoupés met ieder 2 x 3 bedden boven elkaar; de zgn. hard sleeper. De rugzakken gaan onder het laagste bed. In ieder hok blijkt minstens een Chinees te zitten, dus samen met 5 Nederlanders. Regelmatig komen er karretjes langs met eten, drinken, tijdschriften etc. Na geïnstalleerd te zijn, met een paar mensen even naar de restauratiewagen, 7 wagons verder. Hier wat bier gedronken, en tegen een uur of 11 slapen. Terug door donkere wagons, alle lichten zijn uit.
Tegenover het hotel nog even goed gegeten voor de treinreis naar Pingyao. Het vertrek is vanaf het Weststation van Beijing. Er is een aparte wachtruimte, en ongeveer een kwartier voor tijd mag je het perron op. De trein vertrekt op tijd, ongeveer om 19.45 uur. De trein heeft 20 wagons, in iedere wagon zijn open slaapcoupés met ieder 2 x 3 bedden boven elkaar; de zgn. hard sleeper. De rugzakken gaan onder het laagste bed. In ieder hok blijkt minstens een Chinees te zitten, dus samen met 5 Nederlanders. Regelmatig komen er karretjes langs met eten, drinken, tijdschriften etc. Na geïnstalleerd te zijn, met een paar mensen even naar de restauratiewagen, 7 wagons verder. Hier wat bier gedronken, en tegen een uur of 11 slapen. Terug door donkere wagons, alle lichten zijn uit.
Dag 5. Woensdag 19-10 Beijing - The Great Wall
Vandaag vroeg op: om 6 uur is het vertrek met de bus naar de muur. En geen gewone muur, maar The Great Wall. De muur is ruim 200 jaar BC gebouwd in 10 jaar tijd door meer dan 100.000 (politieke) gevangenen. De totale lengte is iets van 7200 km; begint ergens aan de kust op de hoogte van Beijing en gaat dan naar het westen tot ergens in de Gobi woestijn. Wij gaan naar het plaatsje Mùtiánù om een deel van de muur te bezoeken. Dat is een iets minder toeristisch gedeelte volgens de LP. Als we daar aan komen zijn we de eersten, de toeristenstalletjes zijn nog niet open. Je kan lopend naar boven _ een forse klim – of lekker lui met de kabelbaan. Dat laatste dus.
Het is echt imposant die muur, deze loopt zo over de bergen heen. Het eerste halfuur zijn wij de enigen op de muur. Een tijdje bij een wachttoren gezeten, en je hoort helemaal niets, behalve vogels. Je kan mensen horen praten vanaf een andere toren. De muur is veel klimmen en dalen, soms met treden en soms gewoon vlak in een hoek van soms meer dan 45 graden. Bij het 2de deel van de muur wordt het nu drukker, en is het tijd om terug te gaan. Alle souvenirstalletjes zijn nu open, blij dit gemist te hebben bij aankomst.
Daarna naar het Zomerpaleis, vandaag hebben alle 1 miljard Chinezen besloten om vandaag hier naar toe te gaan. Het is ongelooflijk druk. Het lukt niet echt om mooie foto's te maken door de drukte en door de smog. Ook hier wordt er weer veel verbouwd voor de Spelen. Het paleis is in de 18e eeuw gebouwd, en ligt aan een groot – met de hand uitgegraven – meer.
's Avonds Beijing Duck ofwel Pekingeend gegeten: heerlijk, wel zonder kop, poten en ingewanden. Die bleven dit keer achter in de keuken. Je kan er een soort van taco van maken: de eend rol je in een pannenkoekje; hier voeg je lente-uitjes, komkommer, en sojasaus bij, en smullen maar.
Het is echt imposant die muur, deze loopt zo over de bergen heen. Het eerste halfuur zijn wij de enigen op de muur. Een tijdje bij een wachttoren gezeten, en je hoort helemaal niets, behalve vogels. Je kan mensen horen praten vanaf een andere toren. De muur is veel klimmen en dalen, soms met treden en soms gewoon vlak in een hoek van soms meer dan 45 graden. Bij het 2de deel van de muur wordt het nu drukker, en is het tijd om terug te gaan. Alle souvenirstalletjes zijn nu open, blij dit gemist te hebben bij aankomst.
Daarna naar het Zomerpaleis, vandaag hebben alle 1 miljard Chinezen besloten om vandaag hier naar toe te gaan. Het is ongelooflijk druk. Het lukt niet echt om mooie foto's te maken door de drukte en door de smog. Ook hier wordt er weer veel verbouwd voor de Spelen. Het paleis is in de 18e eeuw gebouwd, en ligt aan een groot – met de hand uitgegraven – meer.
's Avonds Beijing Duck ofwel Pekingeend gegeten: heerlijk, wel zonder kop, poten en ingewanden. Die bleven dit keer achter in de keuken. Je kan er een soort van taco van maken: de eend rol je in een pannenkoekje; hier voeg je lente-uitjes, komkommer, en sojasaus bij, en smullen maar.
Dag 4. Dinsdag 18-10 Beijing - fietsen
Heb je het over China dan heb je het over fietsen. In China fietst iedereen, maar ook hier is het autobezit groeiend. Vandaag daarom een fiets gehuurd, om eens te voelen hoe het nu is om te fietsen tussen de Chinezen. Het wordt een tochtje vanaf het hotel naar het Tiananmen plein via de Hutongs. Op het Tiananmen plein er nog even over gedacht om een bezoekje te brengen aan Mao, maar we waren niet de enigen. De rij liep bijna helemaal om het mausoleum heen. Terwijl we even stil stonden en keken naar de rij mensen, werden we aangemaand door een militair om door te lopen. Toen we hier na 2 seconden nog niet op gereageerd hadden, herhaalde hij nogmaals, maar nu met een megafoon vlak bij onze oren. We zijn toen maar verder gaan fietsen (zonder Mao gezien te hebben), langs het enorme Beijing hotel, en een koffiestop naar de Starbucks. Dan is het even bijkomen van hoe er gefietst en gereden wordt in China. Er zijn aparte fietsstroken, maar deze worden door de bussen gebruikt om passagiers in en uit te laden, het is een groet slalom om alle bussen heen, en zo nu en dan kom je ook tussen de andere bussen terecht. Opvallend is wel dat het lijkt alsof iedereen rekening houdt met de fietsers, de bus rijdt niet zo maar weg, men kijkt in de spiegels en er zijn cameraatjes voor de buschauffeur.
Na de koffie naar de Lama tempel, dit is de grootste Tibetaanse tempel buiten Tibet, en gebouwd in 1694. Het is een grote en mooie tempel.
Onderweg gegeten in een tentje waar we met z’n alleen maar net in pasten, het eten was heerlijk, soep en dumplings. Dumplings zijn een bepaalde soort dim sum; pakketjes deeg met vulling van bijvoorbeeld kip, groente of garnaal.
Daarna wat door de stad fietsen, en ik kan inmiddels het verkeer aardig inschatten. Ik heb het overleefd. Ook en bezoek gebracht aan de Drum Tower. Deze is in 1273 gebouwd, en was het centrum van de oud Mongolische hoofdstad. Bovenin staan een heleboel enorme trommels, die in het verleden gebruikt werden om de uren aan te geven.
In totaal misschien wel zo'n 15 km gefietst.
's Avonds naar een acrobaten theater (Wan Sheng Theatre) geweest. Ik moet nog wat oefenen maar dan zal het me nog niet lukken om die voet boven mijn hoofd te houden, en daarboven op nog een theeservies, en ondertussen ook nog van hand wisselen maakt het wat lastig. Eten in een hot pot restaurant. Grote pan met een kipbouillon, en hier moet je zelf je eten in gooien en er weer uit vissen. Op de kaart stonden bizarre gerechten, stierenballen, hersens, en meer van dat soort dingen. Tafels afgelopen om wat gerechten aan te wijzen. Bleek een goede keus te zijn. De fleece werd netjes in een kledinghoes gedaan tegen de stank.
Na de koffie naar de Lama tempel, dit is de grootste Tibetaanse tempel buiten Tibet, en gebouwd in 1694. Het is een grote en mooie tempel.
Onderweg gegeten in een tentje waar we met z’n alleen maar net in pasten, het eten was heerlijk, soep en dumplings. Dumplings zijn een bepaalde soort dim sum; pakketjes deeg met vulling van bijvoorbeeld kip, groente of garnaal.
Daarna wat door de stad fietsen, en ik kan inmiddels het verkeer aardig inschatten. Ik heb het overleefd. Ook en bezoek gebracht aan de Drum Tower. Deze is in 1273 gebouwd, en was het centrum van de oud Mongolische hoofdstad. Bovenin staan een heleboel enorme trommels, die in het verleden gebruikt werden om de uren aan te geven.
In totaal misschien wel zo'n 15 km gefietst.
's Avonds naar een acrobaten theater (Wan Sheng Theatre) geweest. Ik moet nog wat oefenen maar dan zal het me nog niet lukken om die voet boven mijn hoofd te houden, en daarboven op nog een theeservies, en ondertussen ook nog van hand wisselen maakt het wat lastig. Eten in een hot pot restaurant. Grote pan met een kipbouillon, en hier moet je zelf je eten in gooien en er weer uit vissen. Op de kaart stonden bizarre gerechten, stierenballen, hersens, en meer van dat soort dingen. Tafels afgelopen om wat gerechten aan te wijzen. Bleek een goede keus te zijn. De fleece werd netjes in een kledinghoes gedaan tegen de stank.
Dag 3. Maandag 17-10 Beijing - Verboden stad
In het hotel ontbeten, en daarna met z'n 5en richting de verboden stad gegaan. Dat is ongeveer een half uur lopen vanaf het Rainbow Hotel. We kunnen lopen door de hutongs waar men woont, waar winkeltjes zijn, klein maar gezellig. Paar mooie mensenfoto's hier gemaakt. Via de winkelstraatjes uitgekomen op het Tiananmen plein. Opnieuw belaagd door de souvenirverkopers, zij verkopen Mao horloges (met extra bewegend armpje), het rode boekje, vliegers, medailles, en nog veel meer. De vier zijden van het plein worden begrensd door: westzijde het parlementsgebouw (Great Hall of the People), zuidzijde de Bell tower, aan de oostzijde het Museum van de Chinese Historie, en aan de noordzijde het gebouw waarvandaan Mao de parade afnam. Midden op het plein is het Mausoleum voor Mao gebouwd, vandaag alleen gesloten. Het is een indrukwekkend plein door zijn grootte, en de enorme gebouwen die er omheen staan.
Aan de noordzijde onder het metershoge portret van Mao de Gate of Heavenly Peace de eerste ingang van de verboden stad genomen. Hier een kaartje gekocht - was niet voor de verboden stad, maar voor deze Gate - Chinese karakters zonder Engelse ondertiteling blijft lastig. Maar toch goed om even naar boven te gaan en te kunnen beleven hoe dat geweest moet zijn zo'n parade. Het is wel een immens uitzicht over het plein, en de gebouwen daaromheen.
Dan de verboden stad in: we zijn niet de enigen. De Chinezen hebben besloten om vandaag ook de stad in te gaan en doen dat met groepjes. Iemand met stok en vlag voorop, en de rest er achteraan met allemaal hetzelfde petje. Sommige groepen hebben zelfs een eigen kleur hesje aan. Hieruit blijkt wel dat er veel veranderd is, Chinezen mogen nu ook reizen, en dat doen ze ook met velen tegelijk.
De verboden stad wordt gerestaureerd in het kader van de OS. Restaureren op z'n chinees betekent niet herstellen met de oude materialen en kleuren, maar gewoon alles vernieuwen, evt. volledig nieuwe kleuren, etc. Ruim de helft van de verboden stad is goed te bekijken, en dat kost al voldoende tijd. (Filmtip: The last Emperor) Waarschijnlijk is men in 1368 begonnen met de bouw van deze volledig ommuurde stad. 500 jaar is deze niet toegankelijk geweest voor buitenstaanders, vandaar de naam Verboden stad. In totaal zijn er 9999 kamers. Het is een schitterende plek om doorheen te dwalen.
Daarna het Jingshan Park en het Beihai park bezocht. Jingshan geeft een heel mooi uitzicht over de verboden stad naar het zuiden, en naar het noorden op de Drum tower. Het is een rechte lijn van 5 kilometer. Voor het uitzicht moet wel even geklommen worden.
Het Beihai park is een rustig park met een groot meer en een grote witte pagode (wordt gerestaureerd). Een vers fruit salade wordt vakkundig verziekt door extra veel mayonaiseachtige saus.
Daarna even terugwandelen naar het hotel, dat viel zwaar tegen. Ongemerkt aardig wat kilometers afgelegd. Het grote Tiananmen plein bleek helemaal afgezet te zijn, echt leeg. Het zakken van de vlag ging net beginnen: verkeer wordt stilgezet 2 x 5 baans en 2 x 3 baans voor de fietsers. Na de ceremonie, kanonsschoten een stuk of 12. Dat was ter ere van de Australische premier die op bezoek was in Beijing. Terug bij het hotel, daar in de buurt wat gegeten bij de lokale Chinees, heerlijk. Geen idee wat allemaal, maar het smaakte prima.
Aan de noordzijde onder het metershoge portret van Mao de Gate of Heavenly Peace de eerste ingang van de verboden stad genomen. Hier een kaartje gekocht - was niet voor de verboden stad, maar voor deze Gate - Chinese karakters zonder Engelse ondertiteling blijft lastig. Maar toch goed om even naar boven te gaan en te kunnen beleven hoe dat geweest moet zijn zo'n parade. Het is wel een immens uitzicht over het plein, en de gebouwen daaromheen.
Dan de verboden stad in: we zijn niet de enigen. De Chinezen hebben besloten om vandaag ook de stad in te gaan en doen dat met groepjes. Iemand met stok en vlag voorop, en de rest er achteraan met allemaal hetzelfde petje. Sommige groepen hebben zelfs een eigen kleur hesje aan. Hieruit blijkt wel dat er veel veranderd is, Chinezen mogen nu ook reizen, en dat doen ze ook met velen tegelijk.
De verboden stad wordt gerestaureerd in het kader van de OS. Restaureren op z'n chinees betekent niet herstellen met de oude materialen en kleuren, maar gewoon alles vernieuwen, evt. volledig nieuwe kleuren, etc. Ruim de helft van de verboden stad is goed te bekijken, en dat kost al voldoende tijd. (Filmtip: The last Emperor) Waarschijnlijk is men in 1368 begonnen met de bouw van deze volledig ommuurde stad. 500 jaar is deze niet toegankelijk geweest voor buitenstaanders, vandaar de naam Verboden stad. In totaal zijn er 9999 kamers. Het is een schitterende plek om doorheen te dwalen.
Daarna het Jingshan Park en het Beihai park bezocht. Jingshan geeft een heel mooi uitzicht over de verboden stad naar het zuiden, en naar het noorden op de Drum tower. Het is een rechte lijn van 5 kilometer. Voor het uitzicht moet wel even geklommen worden.
Het Beihai park is een rustig park met een groot meer en een grote witte pagode (wordt gerestaureerd). Een vers fruit salade wordt vakkundig verziekt door extra veel mayonaiseachtige saus.
Daarna even terugwandelen naar het hotel, dat viel zwaar tegen. Ongemerkt aardig wat kilometers afgelegd. Het grote Tiananmen plein bleek helemaal afgezet te zijn, echt leeg. Het zakken van de vlag ging net beginnen: verkeer wordt stilgezet 2 x 5 baans en 2 x 3 baans voor de fietsers. Na de ceremonie, kanonsschoten een stuk of 12. Dat was ter ere van de Australische premier die op bezoek was in Beijing. Terug bij het hotel, daar in de buurt wat gegeten bij de lokale Chinees, heerlijk. Geen idee wat allemaal, maar het smaakte prima.
Dag 2. Zondag 16-10 Aankomst Beijing
Als een van de laatsten kom ik door de douane - gaat een stuk sneller dan 11 jaar geleden - en zoek iemand met een bordje van Koning Aap. Ik zie niemand met een bordje, maar wel een hoop mensen bij elkaar met een rugzak, hier moet ik dus zijn. Ook de reisbegeleider Koen gevonden - achteraf blijkt gelukkig de eerste indruk niet altijd de juiste te zijn.
We gaan met de bus naar het hotel in het centrum van Beijing, een tripje van 1,5 uur. Onderweg is duidelijk te zien dat China alleen maar bezig is met de Olympische Spelen. De wegen zijn nieuw, breed, en goed. Er wordt ontzettend veel gebouwd, en gerestaureerd.
Bij aankomst in het hotel - het Rainbow hotel http://www.rainbowhotel.com.cn/ - blijkt dat de kamers nog niet klaar zijn. Het is een groot - anoniem - hotel, met ongeveer 500 kamers.
Het voorstel van de reisbegeleider is om alvast wat rond te lopen in de omgeving en ook nog ergens wat te lunchen. We lopen in de richting van het Tiananmen plein via de hutongs. Hutongs zijn de oude wijken van Beijing, en bestaan allemaal uit kleine smalle straatjes, en huizen met soms grote binnenplaatsen. Veel van deze hutongs verdwijnen in het kader van de OS, past niet in het beeld dat de Chinezen willen laten zien van China.
Het eerste bezoek aan het enorme Tiananmen plein (850m x 350m) wordt gebracht (30 minuten lopen van het hotel). Dit is 's werelds grootste plein, het mausoleum van Mao staat ook op dit plein, en aan de rand staat ook het 'podium' waar Mao de parade afnam. Het plein kreeg wereldbekendheid in 1989 bij de studentenopstand. De foto van de student met een plastic tasje voor een tank is wereldberoemd.
Ondertussen is het kennismaken met de groep, de gemiddelde leeftijd is 44 jaar met de jongste 29 jaar en de oudste 59 jaar. Samenstelling 4 stellen, 5 singles, en 2 x 2 mensen die samengeboekt hebben. Lijkt een leuke groep.
De eerste chinese maaltijd volgt: het goochelen met stokjes gaat weer redelijk goed. Geen last van stokjesvrees. Het eten smaakt weer prima, er zijn een aantal schalen met verschillende gerechten besteld.
Terug naar het hotel: kamers zijn gereed. Even opfrissen, in het hotel geld wisselen, en daarna blijkt dat de singles elkaar gevonden hebben. We lopen wat rond in de omgeving, gaan nog wat eten. Als we nog wat willen drinken, blijkt er schuin tegenover het hotel een kleine afhaalchinees te zitten. Hij verkoopt ook bier, en het eten lijkt niet verstandig. Dat ligt ongekoeld op tafels, dus komt vanzelf naar je toe lopen. Het bier is koud, en de eigenaar probeert indruk te maken. Het zal niet de laatste Chinees zijn die met zijn tanden een bierfles opent. Nadat de koelkast is leeggedronken naar bed.
We gaan met de bus naar het hotel in het centrum van Beijing, een tripje van 1,5 uur. Onderweg is duidelijk te zien dat China alleen maar bezig is met de Olympische Spelen. De wegen zijn nieuw, breed, en goed. Er wordt ontzettend veel gebouwd, en gerestaureerd.
Bij aankomst in het hotel - het Rainbow hotel http://www.rainbowhotel.com.cn/ - blijkt dat de kamers nog niet klaar zijn. Het is een groot - anoniem - hotel, met ongeveer 500 kamers.
Het voorstel van de reisbegeleider is om alvast wat rond te lopen in de omgeving en ook nog ergens wat te lunchen. We lopen in de richting van het Tiananmen plein via de hutongs. Hutongs zijn de oude wijken van Beijing, en bestaan allemaal uit kleine smalle straatjes, en huizen met soms grote binnenplaatsen. Veel van deze hutongs verdwijnen in het kader van de OS, past niet in het beeld dat de Chinezen willen laten zien van China.
Het eerste bezoek aan het enorme Tiananmen plein (850m x 350m) wordt gebracht (30 minuten lopen van het hotel). Dit is 's werelds grootste plein, het mausoleum van Mao staat ook op dit plein, en aan de rand staat ook het 'podium' waar Mao de parade afnam. Het plein kreeg wereldbekendheid in 1989 bij de studentenopstand. De foto van de student met een plastic tasje voor een tank is wereldberoemd.
Ondertussen is het kennismaken met de groep, de gemiddelde leeftijd is 44 jaar met de jongste 29 jaar en de oudste 59 jaar. Samenstelling 4 stellen, 5 singles, en 2 x 2 mensen die samengeboekt hebben. Lijkt een leuke groep.
De eerste chinese maaltijd volgt: het goochelen met stokjes gaat weer redelijk goed. Geen last van stokjesvrees. Het eten smaakt weer prima, er zijn een aantal schalen met verschillende gerechten besteld.
Terug naar het hotel: kamers zijn gereed. Even opfrissen, in het hotel geld wisselen, en daarna blijkt dat de singles elkaar gevonden hebben. We lopen wat rond in de omgeving, gaan nog wat eten. Als we nog wat willen drinken, blijkt er schuin tegenover het hotel een kleine afhaalchinees te zitten. Hij verkoopt ook bier, en het eten lijkt niet verstandig. Dat ligt ongekoeld op tafels, dus komt vanzelf naar je toe lopen. Het bier is koud, en de eigenaar probeert indruk te maken. Het zal niet de laatste Chinees zijn die met zijn tanden een bierfles opent. Nadat de koelkast is leeggedronken naar bed.
Dag 1. Zaterdag 15-10 Vertrek Amsterdam
Vandaag begint het echt: met de taxi naar het station, en mazzel, de NS heeft vertraging. Maar hierdoor heb ik de vertraagde Internationale trein uit Belgie. Ben ik 3 kwartier te vroeg op Schiphol. Hier stond iemand van Koning Aap te wachten met het e-ticket, er kon direct worden ingecheckt bij de rustige KLM balie.
Nog even wat drinken, en daarna aan boord. Netjes op tijd vertrokken met de KLM naar Beijing. Het vliegtuig zit helemaal vol. Onderweg redelijk goed vliegtuigeten - de stokjes maken onderdeel uit van het bestek - en als toetje vlak voor de landing kon je kiezen tussen een ijsje en warme noodles. Het is duidelijk dat ik nu nog even voor het ijs heb gekozen, noodles kunnen nog meer dan voldoende denk ik. Alleen om mij te plagen was de eerste film Madagaskar. Dat land waar ik dus niet naar toe ging. Ongeveer de helft van de film gezien, van de volgende film Batman begins alleen wat flarden en van de film Mr en Mrs Smith werd ik wakker toen er werd gezegd dat de film kapot was.
Degenen naast mij gingen ook 3 weken naar China, maar hadden via Koning Aap hun eigen programma samengesteld. Even lekker bijgepraat over hun ervaringen in China. Krijg er echt zin in.
Vlak voor de landing vlieg je in de vroege ochtend over de Gobi woestijn. Een gigantisch leeg gebied met rotsen, en zo nu en dan ergens een verdwaalde tent. Die tent lijkt enorm doordat de zon net opkomt. Als je niet gevonden wil worden lijkt dit een prima plek. Het zou alleen wel eens erg koud kunnen zijn in de winter.
De volgende ochtend 15 minuten te vroeg geland op Beijing Airport.
Nog even wat drinken, en daarna aan boord. Netjes op tijd vertrokken met de KLM naar Beijing. Het vliegtuig zit helemaal vol. Onderweg redelijk goed vliegtuigeten - de stokjes maken onderdeel uit van het bestek - en als toetje vlak voor de landing kon je kiezen tussen een ijsje en warme noodles. Het is duidelijk dat ik nu nog even voor het ijs heb gekozen, noodles kunnen nog meer dan voldoende denk ik. Alleen om mij te plagen was de eerste film Madagaskar. Dat land waar ik dus niet naar toe ging. Ongeveer de helft van de film gezien, van de volgende film Batman begins alleen wat flarden en van de film Mr en Mrs Smith werd ik wakker toen er werd gezegd dat de film kapot was.
Degenen naast mij gingen ook 3 weken naar China, maar hadden via Koning Aap hun eigen programma samengesteld. Even lekker bijgepraat over hun ervaringen in China. Krijg er echt zin in.
Vlak voor de landing vlieg je in de vroege ochtend over de Gobi woestijn. Een gigantisch leeg gebied met rotsen, en zo nu en dan ergens een verdwaalde tent. Die tent lijkt enorm doordat de zon net opkomt. Als je niet gevonden wil worden lijkt dit een prima plek. Het zou alleen wel eens erg koud kunnen zijn in de winter.
De volgende ochtend 15 minuten te vroeg geland op Beijing Airport.
14 oktober 2005
De voorbereiding
Dit jaar gaat mijn verre reis naar China. In 1994 ben ik al eens in China geweest, maar toen alleen in de provicie Yunnan met plaatsen als Kunming, Dali en Lijiang. Ik vermoed dat ik deze plaatsen niet meer zal herkennen, gezien de ontwikkelingen in China. In eerste instantie was het de bedoeling om met de farao's naar Madagaskar te gaan, maar deze reis werd een maand voor vertrek geannuleerd wegens te weinig deelnemers. Na een week zoeken en verschillende opties is het uiteindelijk dus China geworden met de koning aapjes. Morgenmiddag is het vertrek met de KLM naar Beijing, en dan begint de vakantie echt.
De reis gaat van Beijing via Xi'an en Dali / Lijiang en Yanshuo uiteindelijk naar Hong Kong. De afstanden zijn enorm, en wordt afgelegd per trein, bus, boot en vliegtuig dwars door China. Een afstand van ongeveer 4.500 km. Het reisschema voor de komende 3 weken:
Dag 1. Zaterdag 15-10 Vertrek Amsterdam
Dag 2. Zondag 16-10 Aankomst Beijing
Dag 3. Maandag 17-10 Beijing
Dag 4. Dinsdag 18-10 Beijing / excursie Chinese muur
Dag 5. Woensdag 19-10 Beijing
Dag 6. Donderdag 20-10 Beijing - Pingyao
Dag 7. Vrijdag 21-10 Pingyao
Dag 8. Zaterdag 22-10 Pingyao - Xi'an
Dag 9. Zondag 23-10 Xi'an
Dag 10. Maandag 24-10 Xi'an - Kunming - Stenen Woud
Dag 11. Dinsdag 25-10 Kunming - Dali
Dag 12. Woensdag 26-10 Dali
Dag 13. Donderdag 27-10 Dali
Dag 14. Vrijdag 28-10 Dali - Lijiang
Dag 15. Zaterdag 29-10 Lijiang
Dag 16. Zondag 30-10 Lijiang - Yangshuo
Dag 17. Maandag 31-10 Yangshuo
Dag 18. Dinsdag 01-11 Yangshuo
Dag 19. Woensdag 02-11 Yangshuo - Guangzhou
Dag 20. Donderdag 03-11 Guangzhou - Hongkong
Dag 21. Vrijdag 04-11 Hongkong
Dag 22. Zaterdag 05-11 Vertrek Hongkong - aankomst Amsterdam
Vluchtgegevens:
15-10 KL 897 Amsterdam vertrek 17.20 uur ==> Beijing aankomst 16-10 08.35 uur
05-11 KL 888 Hongkong vertrek 12.20 uur ==> Amsterdam aankomst 17.50 uur
14 oktober 2004
Laos 2004
Enkele foto's uit 2004 van een reis door LaosLinks de spoorbrug in het zuiden van Laos.
Hieronder een steenoven bij de Vlakte der Kruiken
Noord Laos - markt in Muang Sin: vlak bij de grens met China. Hier leven stammen die ook in Yunnan - China wonen 
Abonneren op:
Posts (Atom)